หนุ่มพิการบ้านวังกวางเมืองแพร่ ชีวิตไม่เคยท้อ-เปิดอู่ซ่อมรถเก่า (ข่าวสด)
หนุ่มพิการบ้านวังกวางเมืองแพร่ ชีวิตไม่เคยท้อ-เปิดอู่ซ่อมรถเก่า (ข่าวสด)
"เส้นทางเถ้าแก่" สัปดาห์นี้มาที่ "บ้านวังกวาง" ต.แม่พุง อ.วังชิ้น จ.แพร่ พบกับเยาวชนคนในพื้นที่นายสมเอียด ป้อมเรือน แม้ร่างกายพิการแต่ก็สามารถยืนหยัดทำมาหากินได้เหมือนบุคคลทั่วๆ ไป
ขาพิการด้านขวามาตั้งแต่กำเนิดนายสมเอียดเล่าว่า ร่างกายพิการที่ขาด้านขวามาแต่กำเนิด แต่มีโอกาสได้ไปเรียนรู้วิชาชีพที่ศูนย์ฝึกอาชีพคนพิการพระประแดง จ.สมุทรปราการ ด้านการซ่อมเครื่องยนต์ และให้ความสนใจด้านการซ่อมมอเตอร์ไซค์มาก จึงคิดเอาดีด้วยการพัฒนาตัวเองเป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์ เมื่อกลับมาบ้านที่วังกวาง ค่อยๆ หาเงินรวมเป็นทุนตั้งอู่ซ่อมจักรยานยนต์ที่บ้าน ค่อยทำค่อยเป็นสามารถเปิดอู่เล็กๆ ได้และให้บริการซ่อมมอเตอร์ไซค์กับคนในชุมชน
น้ำป่าพัดจนหมดเนื้อหมดตัว"เคยถูกน้ำป่าพัดเอาเครื่องมือและอาคารอู่ซ่อมรถเครื่องไปทั้งหมด และด้วยความพยายามก็ฟื้นตัวมาได้ แต่ก็ต้องใช้ความมานะมากกว่าคนอื่นหลายเท่า ปัจจุบันเด็กๆ ระดับมัธยมต้องใช้จักรยานยนต์ไปโรงเรียนกันมาก เป็นปัญหาต่อผู้ปกครองในการหาซื้อรถให้กับบุตรหลาน เริ่มมีแนวคิดนำรถจักรยานยนต์เก่าที่จอดทิ้งเป็นเศษเหล็กมาซ่อมใช้เอง โดยตกแต่งให้เป็นย้อนยุคดูสวยงามน่าใช้"
กระแสวัยรุ่นนิยมเกิดกระแสนิยมขึ้นมาในชุมชน วัยรุ่นออกหารถเครื่องที่เป็นเศษเหล็กเก่าๆ มาให้ที่ซ่อมใช้กันมากขึ้น และแข่งกันว่าใครจะมีรถจักรยานยนต์ที่อายุเก่ากว่ากัน รถเก่าที่สุดที่มีอยู่คือ รถจักรยานยนต์ฮอนด้า ซี 100 เครื่องยนต์ 50 ซีซี เป็นรถที่ใช้กันในปี 2516 ส่วนความเร็วนั้นถือเป็นเรื่องรองลงไป ขอให้เครื่องยนต์สมบูรณ์สามารถวิ่งได้ดี สภาพเครื่องยนต์ไม่ต่ำกว่า 70 เปอร์เซ็นต์ เพราะการเดินทางบางคนใช้รถที่มีกำลังเพียง 50 ซีซี
ราคาประหยัดวัยรุ่นหลายคนหันมาสนใจและกลับไปค้นหารถเก่าที่บ้าน นำออกมาซ่อมแซมปัดฝุ่นใหม่เพื่อใช้กันเอง จนล่าสุดกลายเป็นแฟชั่นรถเก่าแพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านวัยรุ่นที่ต้องใช้จักรยานยนต์เริ่มไม่ชอบรถใหม่ๆ เพราะส่วนหนึ่งมีราคาสูงมากเป็นเรื่องลำบากที่จะให้ผู้ปกครองซื้อให้ แต่คนที่นำรถมาซ่อมเสียเงินประมาณ 3,000-10,000 บาท
รวมกลุ่มสร้างประโยชน์นายสมเอียดเผยว่า กลุ่มวัยรุ่นที่นี่จะรวมตัวกันเป็นชมรถจักรยานยนต์โบราณ ใช้ชื่อว่าชมรมมอเตอร์ไซค์ย้อนยุค พีจีซี แพร่ วันหยุดจะออกมาบำเพ็ญประโยชน์ให้กับสังคมในพื้นที่
"เริ่มแรกผู้นำหมู่บ้านและคนในชุมชนไม่สนับสนุน เพราะคิดว่าพวกเรากำลังตั้งแก๊งอะไรซักอย่างในทางที่ไม่ดีไม่งาม แต่พอทำไปๆ ก็เห็นผลและเกิดการยอมรับ เราเคยเดินทางด้วยจักรยานยนต์เก่าไปมอบของให้เด็กๆ ในหมู่บ้านกันดารของจังหวัดแพร่ ที่ผ่านมามอบเสื้อผ้า ผ้าห่มกันหนาวให้ผู้ยากไร้"
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
คอลัมน์ เส้นทางเถ้าแก่
โดย สมโรจน์ สำราญชลารักษ์
