เสือสมิงที่บ่อพลอย (ข่าวสด)
คอลัมน์ ขนหัวลุก
โดย ใบหนาด
"มัธยันต์" เล่าเรื่องขนหัวลุกของเสือสมิงจากป่ากาญจนบุรี
เมื่อครั้งกึ่งพุทธกาล เรื่องราวของเสือสมิงที่บ่อพลอยก็ถือว่าเป็นอาถรรพณ์ป่าดงอันน่าสยดสยอง ที่ชาวบ้านโจษจันกันมาถึงลาดหญ้า แพร่หลายไปยันตัวเมืองกาญจนบุรี
ขณะนั้น แม้ว่าจะเป็นกิ่งอำเภอแล้ว แต่บ่อพลอยก็ยังค่อนข้างทุรกันดารนัก จากลาดหญ้าเข้าไปมีแต่ป่าดง หนทางคดเคี้ยววกวนไปตามธรรมชาติ มีแต่รถบรรทุกซุงแล่นผ่านไปมา มีชุมเผาถ่านเป็นระยะ ลึกเข้าไปก็มีชุมตัดไม้และทำไร่เลื่อนลอย ปลูกกระท่อมอยู่ห่างๆ กันแค่ 2-3 หลัง
เสือช้างยังเป็นเจ้าถิ่น วันดีคืนดี "เจ้าหมูกยาว" ก็บุกเข้าไปทลายกระท่อมราบเป็นหน้ากลอง
ใครจะเข้าบ่อพลอยต้องแยกจากเส้นทางรถซุง ย่ำป่าไปเกือบ 10 กิโลเมตร กว่าจะถึงปากทาง เห็นถนนลูกรังสีแดงเส้นเดียวตัดตรง ซ้ายมือเป็นหมู่บ้านและห้องแถวเขรอะฝุ่นเป็นร้านค้า ขวามือเป็นที่ทำการของหลวง มีบ้านพักกระจายอยู่ราว 4-5 หลัง
มีรถกระบะขนของกินของใช้จากจังหวัดมาส่งที่นั่นอาทิตย์ละ 2 วัน คือ วันจันทร์ กับวันพฤหัสบดี
วันนั้นก็จะมีโอเลี้ยง กาแฟเย็น ชาเย็นกินกัน เพราะมีน้ำแข็งเข้ามาส่งด้วย!!
วันไหนมีการฆ่าหมู (เสียค่าอาชญาบัตร 50 บาท) ไม่ว่าจะเป็นพวกกะเหรี่ยงบนเขา หรือบ้านไหนก็ตาม ชาวบ้านที่รู้ข่าวตั้งแต่เมื่อวานจะเดินบ้าง ขี่จักรยานบ้าง มาซื้อหมูถึงที่ตั้งแต่เช้า ตกสายก็ขายหมดเกลี้ยง ไม่ว่าเครื่องในหมูหรือแม้แต่เลือดหมู
วันนั้นที่ร้านกาแฟก็จะมีก๋วยเตี๋ยวหมูขาย!!
บ่อพลอยแวดล้อมด้วยป่าดง ขุนเขาลำเนาไพร ชาวบ้านส่วนหนึ่งก็แบกปืนเข้าป่าล่าสัตว์ ตีผึ้ง หาสมุนไพร โดยเฉพาะหน่อไม้ถือว่าเป็นอาหารสำคัญ เพราะจะมีหน่อไม้รวกต้มใบหญ้านางเดินหาบขายพอๆ กับ "น้ำขาว" ไม่มีอะไรก็เอาหน่อไม้จิ้มเต้าเจี้ยวกินกับข้าวกันได้ทั้งบ้าน
มีน้ำพริก ผักสด ผักต้ม แถมด้วยเนื้อเค็มปลาเค็ม หรือมีแกงส้มสักหม้อก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว
จนเกิดมีข่าวไอ้ลายยาวแปดศอก มาคาบชาวบ้านที่เข้าป่าไปกิน 2 คน!
คนแรกก็ยังพอว่า แต่เมื่อตามไปเจอซากคนต่อมา มีปืนแก๊ปตกอยู่ใกล้ซากที่แทบจะเหลือแต่โครงกระดูก ก็ร่ำลือกันไปต่างๆ นานาว่าเป็นเสือเจ้าบ้าง เสือสมิงยิงไม่อยู่บ้าง จนถึงกับบอกว่ามันคงเป็นเสือลำบาก ล่าคนง่ายกว่าล่าสัตว์อื่น บางคนก็เชื่อว่ามันได้ลิ้มเนื้อมนุษย์แล้วติดใจ ใครเข้าป่าต้องระวังเงาหัวให้ดีๆ เพราะไม่รู้ว่าเจ้าป่าจะดักซุ่มอยู่ที่ไหน
ถ้าไม่รู้ตัว มัวแต่ตกใจ ได้ยินเสียงโฮกเข้าใส่มีหวังมืออ่อนตีนอ่อน โดนมันขย้ำคอหอยลากไปกินเอาง่าย ๆ
ปัญหาว่าเสือโคร่งตัวนี้มาจากไหน?
บ้างก็ว่ามาจากศรีสวัสดิ์ บ้างก็ว่ามาจากเขตอุทัยกับทุ่งใหญ่นเรศวร เพราะได้ข่าวว่ามีพรานป่าพรานกรุงเข้าไปล่าสัตว์กันคึกคัก พวกเสือช้างกวางเก้งก็เตลิดหนีตาย...กระจัดกระจายมาถึงป่าบ่อพลอย
ชาวบ้านแทบไม่เป็นอันทำมาหากิน เมื่อได้ข่าวว่ามีคนเห็นมันมาป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ บ้าน ทิ้งรอยตีนขนาดชามโคมไว้เขย่าขวัญ ค่ำคืนได้ยินเสียงร้องมาจากป่าดง ฟังแล้วสยองใจประหนึ่งมันมาร้องอยู่หน้าบ้านก็ปานกัน!
มีการจัดคณะล่าเสือกินคนขึ้นมา ตาแก่น-พรานใหญ่เป็นหัวหน้า เจ้ากิ่งกับเจ้าดั่นอาสาตามไปล่าเสือด้วย คิดว่าได้การแน่เพราะเพิ่งได้ข่าวว่ามันลงมากินน้ำที่หนองเบี้ยเมื่อคืนก่อนนี้เอง
กำลังตระเตรียมกันอยู่นั้น สาวเดือนวัย 17 ออกไปหาหน่อไม้ใกล้ ๆ บ้าน ก็โดนไอ้ลายลากไปกินแล้ว! ชาวบ้านได้ยินเสียงหวีดร้องรีบไปช่วยก็พบแต่กองเลือดเท่านั้น
เจ้าดั่นแทบจะคลั่งใจตาย เพราะสาวเดือนเป็นญาติลูกผู้น้องของมันเอง
"รีบไปกันเถอะน้าแก่น ไอ้กิ่ง...ถ้ายิงมันไม่อยู่ ข้าสาบานว่าจะไม่กลับมาเหยียบบ่อพลอยเด็ดขาด"
เป็นอันว่าคนทั้งสามหอบหิ้วปืนผาหน้าไม้ กับเสบียงกรังพอสมควรเข้าป่าในวันรุ่งขึ้น...มั่นอกมั่นใจว่าเสือกินคนยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นอย่างแน่นอน!
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
