เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก คุณ นที สรวารี สมาชิกเว็บไซต์ยูทูบดอทคอม
สัมภาษณ์คนเร่ร่อนรอบกรุง เสนออีกด้านของชีวิต ที่ต้องอาศัยวัด ข้างถนน ขยะ เป็นแหล่งที่พักอาศัย
ภาพของคนเร่ร่อนรอบกรุงเทพมหานคร อาจจะเป็นภาพที่ชินหูชินตาของคนสมัยนี้ ทั้งชายหญิงเนื้อตัวมอมแมม ร่อนเร่ นอนตามถนน และผู้คนส่วนใหญ่ก็มักไม่ค่อยยินดียินร้ายกับคนเหล่านี้ มิหนำซ้ำ บางคนกลับแสดงท่าทีรังเกียจคนเร่ร่อนอย่างเห็นได้ชัด แต่จะมีใครสัก ที่เคยพูดคุยและถามถึงสาเหตุว่า เหตุใดลุง ๆ ป้า ๆ เนื้อตัวมอมแมม ถึงได้ตัดสินใจละทิ้งบ้าน ละทิ้งญาติพี่น้องของตัวเอง กลายมาเป็นคนเร่ร่อนอยู่ตามถนน วันนี้ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ร่วมมือกับ มูลนิธิอิสรชน จึงมีคลิปวิดีโอ ที่นำเสนออีกหนึ่งมุมมองของคนเร่ร่อนรอบกรุง มาฝากกัน
เริ่มต้นคลิปด้วยการสัมภาษณ์คุณลุงพิการคนหนึ่งที่ต้องใช้ไม้ค้ำ คุณลุงหน้าตามอมแมม หากินด้วยการเก็บขยะ คุณลุงเผยว่า ตนเองอยากจะไปที่ไหนก็ไปได้ แต่ขอแค่ให้มีอิสระเท่านั้น อยากทำอาชีพที่สุจริต และไม่มีใครมาบังคับเราได้ จึงลงท้ายด้วยการเก็บขยะ ที่ทำให้ตนสามารถทำงานได้อย่างที่ต้องการ
ต่อมาเป็นการสัมภาษณ์คุณลุงอีกคนที่พิการขา ไม่สามารถเดินตรง ๆ ได้อย่างคนปกติ คุณลุงเผยว่า เมื่อมีคนถามว่าอยากกลับบ้านไหม ตนเองก็อยากกลับ แต่พอกลับบ้านไปแล้ว ก็สร้างปัญหา สร้างภาระให้ครอบครัว เลยไม่อยากกลับ ถ้าจะตายก็ขอตายอยู่ที่นี่
ส่วนคุณลุงอีกท่านที่ออกเร่ร่อนกับชีวิต ด้วยกระเป๋าเพียง 2 ใบ ได้เปิดเผยถึงการเลือกเป็นคนเร่ร่อนว่า มันสบายใจ คนมันชอบแบบนี้ อยู่บ้านก็ไม่อยากจะอยู่ รำคาญเพราะตนเองตัวคนเดียว เลยร่อนเร่ไป วัน ๆ ก็แป๊บเดียว ไปทางโน้นบ้างทางนี้บ้าง ไปนอนหัวลำโพงบ้าง พอเขาไม่ให้นอนทางโน้นก็มาทางนี้ พอเขาไม่ให้นอนทางนี้ ก็มาทางโน้น สลับกันไป
จากนั้น ก็เป็นการสัมภาษณ์คุณยายแก่ ๆ วัยน่าจะประมาณ 60 - 70 ปี ที่นั่งอยู่ริมถนนรอเศษเงินจากคนสัญจรไปมา คุณยายบอกว่า คนอื่น ๆ เขาทำไร่ทำนากัน พอเราทำอย่างเขาไม่ได้เขาก็ไล่ที่เรา ใครจะให้เรากิน ใครจะเลี้ยงเรา พวกพี่น้องญาติอะไรแบบนี้ เราทำอย่างเขาไม่ได้
เมื่อสอบถามคนเร่ร่อนที่อยู่อาศัยแถววัดมหาธาตุฯ ที่อาศัยการคุ้ยขยะประทังชีวิต เขาก็เล่าให้ฟังถึงชีวิตของการเป็นคนเร่ร่อนว่า ตนเองนอนฝันคิดว่าเป็นมหาดเล็กอยู่ที่นี้ เลยนอนที่นี่ หลวงพ่อ เณร หลวงพี่ ขอให้ไปนอนที่วัดก็ไม่ไปนอน พอเช้ามาก็รอรับข้าววัด
และสุดท้าย กับคุณลุงวัยชรา ที่ต้องมาอาศัยข้างถนนเป็นบ้าน โดยคุณลุงบอกว่า อายุ 75 ปี ตนเองจะทำอะไรได้ 75 ปีเขาเอาไปทำปุ๋ยมั้ง เขาไม่เอาหรอก ขนาดไปขอเขาทำงานก่อสร้าง เขายังบอกมาเลยว่า ลุงไม่ไหวแล้ว อายุป่านนี้
นี่คืออีกหนึ่งเสียงสะท้อนของเหล่าคนเร่ร่อน ที่ต้องถูกบีบบังคับให้เลือกเส้นทางชีวิตข้างถนน บ้างก็ต้องการอิสระ บ้างก็ไม่เป็นที่ต้องการของพี่น้อง และหากมีคนเหล่านี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ สังคมจะอยู่อย่างไร คงเป็นเรื่องที่เราทุกคน จะต้องขบคิดและแก้ปัญหาร่วมกัน ดีกว่าที่จะมอบให้เป็นภาระของรัฐบาลหรือของใครคนใดคนหนึ่ง
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก คุณ นที สรวารี สมาชิกเว็บไซต์ยูทูบดอทคอม
สัมภาษณ์คนเร่ร่อนรอบกรุง เสนออีกด้านของชีวิต ที่ต้องอาศัยวัด ข้างถนน ขยะ เป็นแหล่งที่พักอาศัย
ภาพของคนเร่ร่อนรอบกรุงเทพมหานคร อาจจะเป็นภาพที่ชินหูชินตาของคนสมัยนี้ ทั้งชายหญิงเนื้อตัวมอมแมม ร่อนเร่ นอนตามถนน และผู้คนส่วนใหญ่ก็มักไม่ค่อยยินดียินร้ายกับคนเหล่านี้ มิหนำซ้ำ บางคนกลับแสดงท่าทีรังเกียจคนเร่ร่อนอย่างเห็นได้ชัด แต่จะมีใครสัก ที่เคยพูดคุยและถามถึงสาเหตุว่า เหตุใดลุง ๆ ป้า ๆ เนื้อตัวมอมแมม ถึงได้ตัดสินใจละทิ้งบ้าน ละทิ้งญาติพี่น้องของตัวเอง กลายมาเป็นคนเร่ร่อนอยู่ตามถนน วันนี้ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ร่วมมือกับ มูลนิธิอิสรชน จึงมีคลิปวิดีโอ ที่นำเสนออีกหนึ่งมุมมองของคนเร่ร่อนรอบกรุง มาฝากกัน
เริ่มต้นคลิปด้วยการสัมภาษณ์คุณลุงพิการคนหนึ่งที่ต้องใช้ไม้ค้ำ คุณลุงหน้าตามอมแมม หากินด้วยการเก็บขยะ คุณลุงเผยว่า ตนเองอยากจะไปที่ไหนก็ไปได้ แต่ขอแค่ให้มีอิสระเท่านั้น อยากทำอาชีพที่สุจริต และไม่มีใครมาบังคับเราได้ จึงลงท้ายด้วยการเก็บขยะ ที่ทำให้ตนสามารถทำงานได้อย่างที่ต้องการ
ต่อมาเป็นการสัมภาษณ์คุณลุงอีกคนที่พิการขา ไม่สามารถเดินตรง ๆ ได้อย่างคนปกติ คุณลุงเผยว่า เมื่อมีคนถามว่าอยากกลับบ้านไหม ตนเองก็อยากกลับ แต่พอกลับบ้านไปแล้ว ก็สร้างปัญหา สร้างภาระให้ครอบครัว เลยไม่อยากกลับ ถ้าจะตายก็ขอตายอยู่ที่นี่
ส่วนคุณลุงอีกท่านที่ออกเร่ร่อนกับชีวิต ด้วยกระเป๋าเพียง 2 ใบ ได้เปิดเผยถึงการเลือกเป็นคนเร่ร่อนว่า มันสบายใจ คนมันชอบแบบนี้ อยู่บ้านก็ไม่อยากจะอยู่ รำคาญเพราะตนเองตัวคนเดียว เลยร่อนเร่ไป วัน ๆ ก็แป๊บเดียว ไปทางโน้นบ้างทางนี้บ้าง ไปนอนหัวลำโพงบ้าง พอเขาไม่ให้นอนทางโน้นก็มาทางนี้ พอเขาไม่ให้นอนทางนี้ ก็มาทางโน้น สลับกันไป
จากนั้น ก็เป็นการสัมภาษณ์คุณยายแก่ ๆ วัยน่าจะประมาณ 60 - 70 ปี ที่นั่งอยู่ริมถนนรอเศษเงินจากคนสัญจรไปมา คุณยายบอกว่า คนอื่น ๆ เขาทำไร่ทำนากัน พอเราทำอย่างเขาไม่ได้เขาก็ไล่ที่เรา ใครจะให้เรากิน ใครจะเลี้ยงเรา พวกพี่น้องญาติอะไรแบบนี้ เราทำอย่างเขาไม่ได้
เมื่อสอบถามคนเร่ร่อนที่อยู่อาศัยแถววัดมหาธาตุฯ ที่อาศัยการคุ้ยขยะประทังชีวิต เขาก็เล่าให้ฟังถึงชีวิตของการเป็นคนเร่ร่อนว่า ตนเองนอนฝันคิดว่าเป็นมหาดเล็กอยู่ที่นี้ เลยนอนที่นี่ หลวงพ่อ เณร หลวงพี่ ขอให้ไปนอนที่วัดก็ไม่ไปนอน พอเช้ามาก็รอรับข้าววัด
และสุดท้าย กับคุณลุงวัยชรา ที่ต้องมาอาศัยข้างถนนเป็นบ้าน โดยคุณลุงบอกว่า อายุ 75 ปี ตนเองจะทำอะไรได้ 75 ปีเขาเอาไปทำปุ๋ยมั้ง เขาไม่เอาหรอก ขนาดไปขอเขาทำงานก่อสร้าง เขายังบอกมาเลยว่า ลุงไม่ไหวแล้ว อายุป่านนี้
นี่คืออีกหนึ่งเสียงสะท้อนของเหล่าคนเร่ร่อน ที่ต้องถูกบีบบังคับให้เลือกเส้นทางชีวิตข้างถนน บ้างก็ต้องการอิสระ บ้างก็ไม่เป็นที่ต้องการของพี่น้อง และหากมีคนเหล่านี้เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ สังคมจะอยู่อย่างไร คงเป็นเรื่องที่เราทุกคน จะต้องขบคิดและแก้ปัญหาร่วมกัน ดีกว่าที่จะมอบให้เป็นภาระของรัฐบาลหรือของใครคนใดคนหนึ่ง
คลิป Homeless All โพสต์โดยคุณ นที สรวารี สมาชิกเว็บไซต์ยูทูบดอทคอม
