เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณเรื่องและภาพวาดโดย หลวงก๋า พิพิทธยาสัตวาฮากึ่มกึ๊ม
หากชีวิตของคนเรา เปรียบเสมือนต้นไม้ต้นหนึ่ง ความรักที่เข้ามาในชีวิตก็เปรียบได้กับใบไม้ที่ผลิดอกออกใบสวยงาม แน่นอนว่าต่อให้เราเฝ้าทะนุถนอมเป็นอย่างดีแค่ไหน เมื่อถึงเวลามันก็ย่อมต้องมีวันร่วงหล่น บางคนทำใจไม่ได้กับการสูญเสียสิ่งที่สวยงามของชีวิต จนทรมานตัวเอง โดยลืมไปว่าใบไม้เพียงใบเดียวที่ร่วงหล่น ไม่อาจสามารถทำให้ต้นไม้ทั้งต้นตายได้ เพราะมันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของอีกหลายร้อยใบที่เหลืออยู่
เช่นเดียวกับความรักที่แม้จะขาดหายไปจากชีวิตจากการผลัดใบไปตามกาลเวลา แต่เรายังคงเหลือใบไม้ที่เป็นความรักของพ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนฝูง อยู่เต็มต้น แผ่กิ่งก้านสาขารอบตัวเราเต็มไปหมด เพียงแต่เราไม่ใส่ใจที่จะมองมันเท่านั้นเอง และเรายังคงลืมไปว่าสิ่งที่เราควรบำรุงรักษาและให้ความรักมากที่สุดก็คือ "ต้นไม้" ซึ่งเปรียบประดุจ "ชีวิต" ของเรา ตราบใดที่ "ต้นไม้" ยังได้รับความรักและการเอาใจใส่อยู่ "ใบไม้" ใบใหม่ย่อมเกิดขึ้นมาได้เสมอ
คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะ
