เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณเรื่องและภาพวาดโดย อ้าไก๋ เฮาบอกคิงแล้วบ่าไจ้กาว่าเฮาบ่าไจ้ต้นเหตุ
น้อยคนนักที่จะมองเห็นความผิดพลาดของตัวเอง และยอมรับมันอย่างเต็มภาคภูมิ ต่างกับความผิดพลาดของคนอื่น ที่เรามักจะมองเห็นมันได้ชัด และผลักไสให้ผู้อื่นได้อย่างง่ายดาย
เมื่อคนเรามีความเห็นที่แตกต่าง นำไปสู่การกระทำที่แตกต่างทำให้เรามักโทษว่าสิ่งที่คนนั้นทำเป็นเรื่องผิด ขณะที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้มองว่าความคิดของตัวเองเป็นเรื่องที่ผิดเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายจึงยึดมั่นในความคิดของตัวเอง เข้าข้างตัวเอง ไม่มีใครยอมใคร
เฉกเช่นสถานการณ์บ้านเมืองปัจจุบันที่หลายคนเชื่อว่าเรากำลังตกอยู่ในทางตันแทบไม่เห็นแม้แต่ทางออกที่จะเป็นไปได้ ทั้งที่ความจริงประตูทางออกอยู่ตรงหน้า แต่ไม่มีใครคิดแม้แต่จะหยิบกุญแจขึ้นมาไขเพื่อเปิดประตูนั้น
นั่นเพราะเรายึดติดกับความคิดของตัวเอง ต่างคนต่างหาคนผิด แต่ไม่มีใครคิดแก้ปัญหา ไม่เคยมองว่าสิ่งที่คนอื่นคิดอาจเป็นเรื่องถูก และสิ่งที่ตัวเองคิดอาจมีข้อบกพร่อง ทำให้ทั้งสองฝ่ายต่างมีทิฐิ ไม่มีใครยอมหยิบกุญแจ ซึ่งเปรียบเสมือนการยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง และการให้อภัย ขึ้นมาไขเพื่อเปิดไปพบกับแสงสว่าง
หากทุกคนเฝ้าแต่โทษคนอื่น ไม่ยอมรับฟัง ไม่ยอมอภัย ไม่ยอมรับความผิดพลาด เอาแต่ผลักตัวเองให้พ้นจากปัญหา สิ่งต่างๆ ก็คงดำเนินต่อไปไม่รู้จักจบสิ้น และผู้ที่เสียหายที่สุดคงหนีไม่พ้น "ผืนแผ่นดิน" ที่ทั้งสองฝ่ายต่างยืนอยู่
ดังความคิดของหมื่นตาที่มองว่าการหยุดโทษผู้อื่น และหันกลับมามองตัวเอง เป็นสิ่งที่กล้าหาญและน่าชื่นชมที่สุด
คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะ
