x close

ข้อคิดคำคม ... คนใจดำ ที่กลับใจเป็นคนดี



ขอขอบคุณข้อมูลจาก pantip.com โพสต์โดยคุณ Batgirl 2001
ภาพประกอบโดย glitter.kapook.com


 
          เรื่องมีอยู่ว่า . . .  
          พี่ชิตแกเป็นคนใจดำครับชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย
 

          แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลกครับ 
          แต่แม่แกบอกมันบาปนะลูก(ไม่สนโว้ย) 

          เมื่อราว 15 ปีก่อน มีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป
 
          ครั้งนั้นมีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง มันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆ บ้านแกบ่อย 
          เพราะบ้านแกติดตลาด พี่แกกินหมาอยู่บ่อยๆ 

          แต่กรณีหมาขี้เรื้อนแกบอก
"กูกินไม่ลงว่ะ"
          แกทำอย่างเดียว คือ ไล่ฆ่า
          แต่มันรอดได้ทุกครั้ง (สงสัยมีของ) 
          มันไปหาของกินทีบางทีก็ได้บางทีก็ไม่ได้
 


         


          คราวนั้นเนื้อแห้งที่แกตากไว้หายไป 
          พอมองไปก็เห็นแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งหลุนๆ ไป 

          แกเดือดทันที . . . วิ่งตามไป
          คราวนี้ทันครับเพราะหมาขี้เรื้อนวิ่งช้ามาก 

         
แกทุบไปทีเดียวหมานั่นล้มลงชักทันที 
          (แกบอกว่า หากตีตรงจุดแค่ไม้บรรทัดก็ตาย)
          แกทิ้งไว้ตรงนั้น ไม่อยากจับ แต่จะทำกินตรงนั้น 
          จึงกลับบ้านไปเตรียมของ (แค้นจัดอยากกินหมาขี้เรื้อน) 

          ให้ผมเฝ้าไว้ (ตอนนั้นยังเด็กอายุแค่12 ปีเองครับ)
          ผมก็มัวแต่เก็บตะขบจนลืมดู (ในใจอยากให้มันรีบไปจะได้ไม่ตาย) 
          มันไปจริงครับ หายวับไป . . .
          พี่ชิตแกโกรธมากคงอยากเตะผมเต็มแก่ 
 
          แต่ลุงผมแกเป็นนักเลงใหญ่ และเป็นคนสอนวิธีฆ่าหมาให้ 
          ก็ต้องวิ่งตามอย่างเดียวพร้อมบ่น "ทำไมมันไม่ตายวะ" 


         

 
        
  พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงหมาเห่า 
          แกตามทันทีพอไปถึง ภาพที่เห็น . . . ก็ทำให้แกถึงกับอึ้งครับ!
 
          หมาขี้เรื้อนกำลังจะตายมันมีลูกที่ต้องเลี้ยง 5 ตัว 
          วัยกำลังหย่านม บางตัวยังกินนมอยู่ 
          บางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบไปฝาก (เห็นกับตา)

          ที่มันยังไม่ยอมตาย เพราะต้องกลับไปให้นมลูก 
          แม้น้ำนมแห้งกรัง เอาอาหารไปให้ลูกมัน 
          เรียกลูกๆ เพื่อให้นม ให้อาหาร เป็นครั้งสุดท้าย 

          แม่หมาพยายามอย่างดีที่สุด 
          มันมองผมกับพี่ชิตอย่างขอร้อง . . . 
          ขอให้มันให้นมลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย 

        
  . . . ไม่อยากเชื่อนั่นคือน้ำตาของหมาขี้เรื้อน 
          มันแค่ต้องการให้นมลูกก่อนตาย . . .


         

 
          พี่ชิตไม้หล่นลงกับพื้น เดินเข้าไปดูแม่หมานั่น 
          ในยามนั้นสิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน 
          แต่แกเห็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ ที่ทนเจ็บกลับไปหาลูก 
          แกไม่พูดอะไร. . . ทุกอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ สายตาแกอ่อนโยนลง 
 
          และก็มีลูกหมาตัวหนึ่ง. . . วิ่งไปหาแกกระดิกหางให้
          แกอุ้มลูกหมาขึ้นพร้อมพูดว่า "ขอโทษ" 
          . . .  พูดได้แค่นั้นแม่หมาก็ตาย 
 
          เราช่วยกันฝังแม่หมา แกรับเลี้ยงหมานั่นไว้ ทั้ง 5 ตัว
          ตั้งแต่นั้นแกกลายเป็นคนใจดี ไม่ไล่ยิงนกยิงหมายิงแมวอีก
          แกบอก "มันอาจมีลูกรออยู่ก็ได้"
 
          เมื่อ 12 สิงหา 2 ปีที่แล้ว. . . 
          แกเอามะลิร้อยเป็นพวงไปให้แม่ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำ 
          พูดกับแม่ว่า "แม่ตอนผมอายุ16 แม่สอนผมยังไงนะสอนอีกหนใด้ไหมครับ"
 
          แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก 
          ไม่อยากเชื่อแม่หมาขี้เรื้อนตายไป 1ตัว 
          กลับทำให้คนใจดำอย่างแกเปลี่ยนไปขนาดนี้ 


           คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะ




 
 


เรื่องที่คุณอาจสนใจ
ข้อคิดคำคม ... คนใจดำ ที่กลับใจเป็นคนดี อัปเดตล่าสุด 15 ธันวาคม 2551 เวลา 16:30:12 35,980 อ่าน
TOP