เจาะชีวิต น้องวิว เด็กหญิงที่เติบโตในโลกเงียบ

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก ทีวีบูรพา

           "อยู่คนเดียวเหงาไหม ?"

           ประโยคคำถามจาก "น้องวิว" เด็กหญิงวัย 12 ปี ที่ฟังดูแล้วสะเทือนใจไม่น้อย เธอเฝ้าถาม "เจ้าหลง" ตุ๊กตาหมีเพียงตัวเดียวอันเป็นสมบัติที่รักยิ่ง เพราะตุ๊กตาหมีตัวนี้เปรียบเหมือนเพื่อนคนสำคัญในโลกเงียบ ๆ ของเธอ....

           ที่ห้องเช่าสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ แคบ ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดแพร่ น้องวิว เริ่มต้นชีวิตในโลกเงียบตอนอายุ 2 ขวบ เมื่อผู้เป็นพ่อและแม่ต้องออกไปทำงานหาเงินเพื่อนำมาจุนเจือครอบครัวให้อยู่รอด จนถึงวันนี้เป็นเวลากว่าสิบปีแล้ว น้องวิวเติบโตขึ้นมาในห้องแคบ ๆ โดยไม่มีเพื่อน ไม่เคยก้าวเท้าออกนอกบ้าน. . . และแม้ว่า น้องวิว จะคุ้นเคยกับการอยู่คนเดียวในช่วงที่พ่อและแม่ออกไปทำงาน แต่เธอก็ยังไม่ชินกับมัน ความเหงายังคงเข้ามาเกาะกินหัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กคนนี้ในทุก ๆ ครั้ง

           "เหงาค่ะ ก็คิดว่าอยากมีเพื่อน เวลาเหงาหนูก็จะเล่นกับเจ้าหลงค่ะ คุยกับมันว่า อยู่คนเดียวเหงาไหม...."

           และด้วยฐานะที่ค่อนข้างขาดแคลน เธอจึงไม่ได้รับการศึกษาเช่นเด็กคนอื่น ๆ โดยเมื่อครั้งยังเล็ก น้องวิว จะถูกขังอยู่ในห้องที่ประตูถูกล็อคจากด้านนอก ภายในห้องจะมี กับข้าว น้ำดื่ม และโถปัสสาวะ ที่พ่อและแม่เตรียมไว้ให้ ขณะที่หน้าต่างจะถูกปิดคลุมด้วยผ้าห่มหนาทึบ ทั้งนี้เป็นความตั้งใจของพ่อแม่ที่ต้องการคุ้มภัยลูกจากอันตรายภายนอก เพื่อให้ดูเหมือนว่าภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ นี้ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ๆ อยู่เลย

           "เวลาพ่อแม่ออกไปทำงาน จะกำชับเรื่องน้ำ-ไฟค่ะ บอกว่าอย่าไปเล่นปลั๊กไฟ ตั้งแต่เล็ก ๆ  แล้ว หนูก็ไม่เคยเล่น ส่วนเรื่องอื่น ถ้าใครมาเคาะประตูพ่อจะให้ดูที่หน้าต่างก่อน พ่อสอนให้ระวังคนแปลกหน้าค่ะ หนูก็ระแวงคนแปลกหน้า ที่ไว้ใจก็มี พ่อ แม่ ป้า แล้วก็เจ้าหลงค่ะ ถ้ามีเสียงคนดังๆ จากข้างนอก ก็กลัวค่ะ แล้วหนูก็หาที่หลบ ไปหลบในห้องน้ำ" น้องวิว เล่า

           กระทั่งเมื่อโตขึ้นพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ น้องวิว ก็มีกิจกรรมคลายเหงาในห้องสี่เหลี่ยมของเธอ ซึ่งนั่นคือ การซักผ้า ล้างจาน และทำงานบ้านอื่น ๆ ซึ่งหากว่างเว้นจากงานบ้านแล้ว น้องวิวจะใช้เวลารับรู้เรื่องราวของโลกภายนอกจากการเรียนหนังสือ (มือสอง) ที่พ่อแม่เธอหามาให้ แต่เป็นเพราะพ่อแม่ก็ไม่มีความรู้มากพอที่จะสอนเธอได้ น้องวิว ในวัย 12 ปี จึงเป็นเด็กที่อ่าน-เขียนได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

           ด้าน ลำดวน เปี้ยแดง หรือ หล้า แม่ของน้องวิว ผู้หญิงซึ่งร่างกายผ่ายผอมบ่งบอกถึงความไม่สมบูรณ์ทั้งร่างกาย จิตใจ รวมถึงสติปัญญา เธอยอมรับว่า การที่ลิขิตชีวิตลูกแบบนี้ เป็นความจำเป็นของครอบครัวที่ต้องหาเช้ากินค่ำ แม้จะรักและเป็นห่วงลูกแค่ไหนก็ตาม แต่นี่ก็เป็นชะตาที่เธอและสามีต้องยอมรับ โดยที่ผู้เป็นแม่อย่างหล้าเอง ก็มีวงจรชีวิตที่ซ้ำ ๆ เดิม ๆ เช่นทุกวัน

           โดยในทุก ๆ เช้า หล้าจะเดินเท้าออกจากบ้านในเวลาแปดโมงเศษ ๆ เพื่อไปทำงานเป็นแม่บ้านให้กับร้านขายจักรยานแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลนัก เมื่อถึงเวลาพักเธอก็จะไปกินขนมจีนน้ำยาชามละสิบบาท ร้านประจำที่กินแบบนี้ทุก ๆ วันมาตลอด 11 ปี และพอตกเย็น หล้า ก็จะได้รับค่าจ้างเป็นรายวัน วันละ 100 บาท ซึ่ง เธอบอกว่า ภูมิใจกับเงินจำนวนนี้ไม่น้อย เพราะเพิ่งได้รับการขึ้นค่าแรง จาก 80 บาท เป็น 100 บาท ในช่วง 2 ปีหลังนี้เอง

           อย่างไรก็ตาม เงินรายได้อันน้อยนิดวันละร้อยบาทหักลบค่าอาหารมื้อเที่ยง และการซื้ออาหารมื้อเย็นกลับบ้าน หล้าก็ยังเหลือเงินราว 80 บาท กลับบ้านนำไปให้สามีทุกวัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ครอบครัวของเธอพออยู่พอกิน บ่อยครั้ง ที่ครอบครัวนี้ไม่มีเงินจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ....

           "บางครั้งก็น้อยใจหมือนกันนะ ทำไมคนอื่นเค้ามีเงิน เราก็ทำดีแล้ว ทำไมเหมือนยิ่งทำงาน ก็ยิ่งไม่มีเงิน" หล้า กล่าว

           ส่วนพ่อของน้องวิว มีอาชีพรับจ้างแบกหามข้าวสาร และใช้แรงงานทั่วไป มีรายได้วันละ 200 บาท ทว่าเงินจำนวนนี้แม้จะดูมากกว่าที่แม่ของน้องวิวหาได้ แต่ก็ไม่ได้เป็นรายได้หลักของครอบครัว เนื่องจากการทำงานใช้แรง ทำให้พ่อของน้องวิวต้องหยุดงานอยู่บ่อย ๆ เพราะปวดหลัง ทำงานไม่ได้ ทำให้ในช่วงที่เงินขาดมือ ครอบครัวนี้จึงต้องเก็บผักหญ้า เช่น ผักบุ้ง ที่ขึ้นตามถนนมาประทังชีวิต

           "บางครั้งก็นึกอยากกินกับข้าวดี ๆ กับเขาบ้างเหมือนกันค่ะ เช่น พวก ไข่ทอด ไข่เจียว" .... ความต้องการอันน้อยนิดของน้องวิว แต่กลับเป็นไปได้ยากในโลกของเธอ เพราะในความเป็นจริง น้องวิวต้องปั้นข้าวเหนียวกินกับ กับข้าวที่พึงมี เพียง 3-4 คำในแต่ละมื้อ ซึ่งเธอบอกว่าแค่นั้นก็อิ่มมากแล้ว

           ท่ามกลางสังคมที่เจริญรุดหน้า ยังมีความแตกต่างของสังคมอย่างสุดขั้ว เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับโลกที่ไม่ค่อยสดใสอย่างที่ควรจะเป็น ไม่เคยเห็นโลกภายนอกว่าเป็นไปอย่างไร  ไม่เคยรู้จักผู้คนที่นอกเหนือจากพ่อแม่ของตัวเอง ไม่ได้รับการศึกษา เพราะเธอเลือกเกิดไม่ได้... แน่นอนว่ายังไม่มีใครรู้ว่าวันข้างหน้าชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป

           ทั้งนี้ หากต้องการช่วยเหลือ "น้องวิว" สามารถร่วมบริจาคเงินเป็นทุนการศึกษา โดยสอบถามเลขที่บัญชีได้ที่บริษัท ทีวีบูรพา โทร. 02-957-5793 ต่อ 211

คนค้นคน เจาะชีวิต น้องวิว เด็กหญิงที่เติบโตในโลกเงียบ Part 1/4

คนค้นคน เจาะชีวิต น้องวิว เด็กหญิงที่เติบโตในโลกเงียบ Part 2/4

คนค้นคน เจาะชีวิต น้องวิว เด็กหญิงที่เติบโตในโลกเงียบ Part 3/4

คนค้นคน เจาะชีวิต น้องวิว เด็กหญิงที่เติบโตในโลกเงียบ Part 4/4

ขอขอบคุณข้อมูลจาก