เรื่องเล่าจากคุณเชาว์ เด็กออทิสติก กับวันแห่งความภาคภูมิใจที่บรรจุเป็นครูผู้ช่วย

          เปิดประสบการณ์ คุณเชาว์ เด็กออทิสติก กับวันแห่งความภาคภูมิใจ ที่ได้สวมชุดกากี สอบบรรจุเป็นครูผู้ช่วยได้สำเร็จ เส้นทางของความพยายามที่อ่านแล้วเติมเต็มกำลังใจ

          การรับราชการครูเชื่อว่าเป็นฝันของใครหลาย ๆ คนเลยล่ะ แต่กว่าจะผ่านการสอบมาได้นั้น ต้องแข่งขันกับคนนับร้อยนับพัน อ่านหนังสือเตรียมตัวหลายเดือน แถมบางคนเมื่อสอบผ่านแล้ว ก็ยังต้องรอลำดับเรียกอีก กว่าจะได้เป็นครูผู้ช่วย หรือครูรัฐบาลนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยทีเดียว..
          ส่วนเรื่องราวที่เราจะนำเสนอต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่เชื่อว่าอ่านแล้วจะทำให้ทุกคนมีกำลังใจเต็มเปี่ยม พร้อมที่จะต่อสู้กับทุกสายงาน ทุกอาชีพ และเป็นแรงผลักที่ทำให้เราได้รู้ว่า.. ความพยายามนั้นถ้าเราไม่ยอมแพ้ ถ้าเราพร้อมในทุกโอกาสที่กำลังจะเข้ามา ไม่มีทางที่จะไม่ถึงเป้าหมาย เฉกเช่นเรื่องราวของคุณเชาว์ ชายหนุ่มที่เป็นออทิสติก กับความภาคภูมิใจ ที่ในวันนี้เขาได้ใส่ชุดกากี เข้ารับราชการเป็นครูผู้ช่วยได้สำเร็จ

          โดยคุณเชาว์ ได้ตั้งกระทู้บอกเล่าประสบการณ์ผ่านเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ในกระทู้ที่มีชื่อว่า "แชร์ประสบการณ์ ความภาคภูมิใจที่เด็กออทิสติกอย่างผม เป็นข้าราชการครูผู้ช่วยได้แล้ว" เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2559 ดังข้อความต่อไปนี้...

          "มันเป็นอะไรที่ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ และไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะทำได้แล้ว ผมอยากจะเล่า อยากจะแชร์ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับ พ่อแม่เด็กพิเศษทุกคนนะครับ จุดเริ่มของผมกว่าจะเป็นข้าราชการครูนั้น เริ่มจากตัวผมเองก็เป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งนึ่ง ตอนนั้นก็ไม่ได้อยากสอบเป็นข้าราชการหรอก เพราะตัวเองเป็นเด็กพิเศษ จะไปสอบเป็นข้าราชการได้อย่างไรล่ะ ในใจตัวเองก็คิด เป้าหมายตัวเองคงมาได้เท่านี้ แต่ว่าครูหลายคน และคนรอบข้างก็บอกว่า เชาว์ลองไปสอบดูสิ เชาว์ก็คิดหลายอย่างมาก จะไปดีหรือเปล่า ทางเขตพื้นที่การศึกษาจะรับได้ไหม สุดท้ายเชาว์ก็ไปสมัครสอบที่เขตพื้นที่

          วันไปสมัครเชาว์เองก็ต้องเตรียมเอกสารต่าง ๆ มากมายที่เขตเขาให้เตรียมมาสำหรับสมัคร ตอนนั้นผมรู้สึกว่า ผมไม่รู้ว่าต้องทำอะไรก่อนดี ผมเครียดมาก ไม่มีใครช่วยผมเลย และวันนั้นเอง ผมก็เจอเพื่อนผมสมัยที่เรียนมหาลัยหลายคน เขาช่วยทำเอกสารให้ผมจนเสร็จ จากนั้นก็ส่งให้เขาตรวจ และจ่ายเงินค่าสมัคร 200 บาท เพื่อน ๆ เขาก็ใจดี ส่งเชาว์ที่สถานี ก่อนหน้านี้เชาว์ก็บอกกับคนรับสมัครว่า ผมมีภาวะออทิสติกนะครับ เขาก็บอกว่า สมัครได้ ตอนนั้นผมดีใจมากเลยล่ะครับ แต่ก็อย่างว่าแหละ หนังสือก็ไม่อ่านสักตัว และจะไปสอบติดได้อย่างไร ตัวผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน จนกระทั่งมาถึง วันสอบวันที่ 1 ผมก็ตื่นเต้นและสับสน เขาบอกว่าสอบราชการ ต้องอ่านหนังสือและข้อสอบยากมาก ๆ เลย เชาว์ก็ทำใจแล้วล่ะ ว่าเชาว์สอบไม่ได้อย่างแน่นอน ตอนนั้นเชาว์คิดว่าสอบเล่น ๆ ไม่คิดไรเลย ก่อนเข้าห้องสอบก็ต้องมีการสแกนร่างกายว่า มีการทุจริต โกงข้อสอบหรือไม่ โดยให้ตำรวจมาทำหน้าที่ ตอนเชาว์เข้าห้องสอบ อยากจะบอกว่า ตื่นเต้นมาก ๆ แต่ก็นิ่งอยู่ พอเห็นข้อสอบก็ลงมือทำ เด็กออทิสติกอย่างผมจะไม่ค่อยมีสมาธิ ถ้าใครรบกวน ตอนที่อ่านสอบเล็ก ๆ น้อย หน้าเดียวยังไม่มีสมาธิเลย แต่ตอนนั้นสมาธิสูงมาก มันคิดออกทุกอย่างเลย
   
          เสร็จจากวันแรกไปสู่วันที่สอง ก็สอบวิชาเอก ผมตัดพ้อกับเพื่อน ๆ ว่า เชาว์ทำไม่ได้หรอก เชาว์โง่จะตาย ข้อสอบยากมาก ๆ เชาว์ทำไม่ได้หรอก เชาว์รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ไม่มีความมั่นใจเลย แต่ก็นะ ก็สอบไป ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เหนื่อยมาก ๆ เลย คิดในใจนะ เราเป็นเด็กพิเศษจะไปเป็นข้าราชการ ใครจะยอมรับในตัวเชาว์ เดี๋ยวพรุ่งนี้ สอบสัมภาษณ์ก็ต้องไม่ผ่านหรอก บุคลิกภาพเราก็แย่มากเลยละ เราก็ตอบคำถามแบบอือ ๆ ออ ๆ ละ และวันที่ 3 วันสอบสัมภาษณ์ เชาว์ตื่นเต้นมาก ๆ เลยนะที่จะตอบคำถาม และเชาว์ก็ได้สัมภาษณ์ คณะกรรมการถามและให้เรานำเสนอตัวเราเอง ผมก็นำเสนอออกมาเกี่ยวกับการศึกษาพิเศษที่ผมคิด คณะกรรมการก็บอกว่า เสร็จแล้ว หาเสร็จแล้ว ออกมาแบบงง ๆ เลย และคงคิดว่าเขาคงไม่อยากฟังสิ่งที่ผมพูดแล้วมั้ง

          จากนั้น 5 วันถัดมา ก็มีข่าวผลการสอบ เขาบอกว่า เชาว์สอบผ่าน หา !!!!!!!! อะไรนะ สอบผ่านหรอ ตอนนั้น เชาว์รู้สึกดีใจมาก ๆ เลย ว่าได้ขึ้นบัญชีครูผู้ช่วยลำดับที่ 37 ตอนนั้นประมาณ ตุลาคม เชาว์ก็รอเรียกบรรจุนานอยู่นะ และก็ถึงวันเรียกบรรจุ

          จากนั้นวันได้รับจดหมาย เชาว์รู้สึกดีใจมาก ๆ ฉันจะได้เป็นข้าราชการครูจริง ๆ เหรอ เหมือนฝันเลยละ ก็เตรียมเอกสารหลายอย่าง มันยากอยู่เหมือนกัน สำหรับเด็กออทิสติกที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอย่างผม แต่ก็พยายามนะ พยายามจนสำเร็จ จากนั้นวันรายงานตัวที่เลือกโรงเรียน เชาว์ก็ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเลือกโรงเรียนไหนดี เชาว์พยายามคิดหลาย ๆ อย่างเลยล่ะ แต่เหมือนโชคชะตามันเลือกให้เราอยู่แล้ว ว่าเราต้องอยู่โรงเรียนนี้ เชาว์ก็ได้โรงเรียนแถบชานเมือง อยากจะบอกว่าไกลมากจากที่พัก แต่เชาว์ก็ต้องสู้ จากนั้น 2 วัน เชาว์ก็เตรียมชุดสีกากี

          อยากจะบอกว่ามันเป็นชุดที่ภูมิใจมากที่สุดเลย สำหรับผมที่เป็นเด็กพิเศษโอกาสที่จะได้ใส่ชุดนี้น้อยมากมันเป็นไปไม่ได้เลยล่ะ แต่ตอนนี้มันกำลังจะเป็นไปแล้ว เชาว์ก็รอก่อนถึงวันบรรจุ 1 วัน วันนั้นเชาว์ต้องอำลา เด็ก ๆ พิเศษของเชาว์ที่โรงเรียนที่อยู่ เชาว์รู้สึกว่า มันผูกพันมาก เด็ก ๆ เขามาอำลาเชาว์ คำพูดแห่งการจากลา มันรู้สึกว่า เชาว์เห็นคุณค่าในตัวเองมาก ๆ เห็นความรักอันน้อย ๆ บนความบกพร่องของพวกเขา เห็นทุกอย่าง ๆ เชาว์ผูกพันกับหลาย ๆ สิ่งมา ในวันสุดท้ายที่โรงเรียนแห่งนี้ เชาว์จัดเลี้ยงเล็ก ๆ อำลากับเด็ก ๆ ได้กินอาหารร่วมกับเด็ก ๆ ได้สนุก ๆ กับเด็ก ๆ เป็นครั้งสุดท้าย ทุกคนต่างอยากให้ครูเชาว์กลับบ้านอยู่ด้วยกันอีก และคำพูดจากเด็กพิเศษคนหนึ่ง ที่ดื้อกับเชาว์สุด ๆ ไม่ตั้งใจเรียน ดื้อมากเขาพูดกับเชาว์ว่า ครูครับ ผมขอโทษ จุดนี้น้ำตาผมไหลเลย รู้สึกแบบว่า สิ่งที่ผมสอนเขา เข็นเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เสียเงินไปกับเขาเท่าไร เชาว์เห็นเขาพัฒนาขึ้นและเป็นคนดีที่สุดของเชาว์ เชาว์จะไม่ลืมเลย และอีกหลาย ๆ คนก็เช่นกัน
  
          วันบรรจุ ฝนก็ตกลงมา แต่ก็พยายามที่จะไปให้ถึงเขต วันนี้เชาว์ก็มีครูที่จะไปส่งเชาว์ที่โรงเรียนใหม่ คุณครูเขาแสดงความยินดีกับเชาว์ทุกคนเลย เชาว์รู้สึกภาคภูมิใจ วันนี้เชาว์ได้ใส่ชุดข้าราชการ วันแรก อย่างจะบอกว่า มันสุดยอดมาก ไม่เคยนึกไม่เคยฝันเลยว่าตัวเองจะมาถึงขนาดนี้ ทุกคนยินดีกับเชาว์ ครูที่โรงเรียนก็พาเชาว์ไปส่งที่โรงเรียนใหม่ ครูทุกคนที่โรงเรียนใหม่ก็ต้อนรับเชาว์เป็นอย่างดี เชาว์รู้สึกว่า สิ่งที่ตัวเองพยายามมาตลอด และที่ท้อแท้มาหลายครั้ง ในที่สุดก็ประสบความสำเร็จได้

          อยากจะขอบคุณทุก ๆ คนมากนะ ที่ยอมยืนเคียงข้างเชาว์ ถึงแม้ว่าเชาว์จะเป็นออทิสติก ที่ดูไม่เก่ง อ่อนแอและมีปัญหาอารมณ์เยอะ ที่ทำให้เชาว์มีความพยายามที่จะสานกำลังใจให้เชาว์ทำในสิ่งที่ไม่สำเร็จ ให้สำเร็จได้ ขอบคุณจริง ๆ นะ

          สุดท้ายนี้ ก็อยากที่จะบอกกับทุกคนว่า ตัวเชาว์เองไม่เก่งเลย แต่เชาว์มีสิ่งหนึ่งที่เชาว์มี คือความฝัน และความพยายาม เชาว์จะบอกอยู่เสมอว่า เชาว์ต้องพยายามมากแค่ไหน กว่าจะได้ถึงขนาดนี้ ต้องอดทนกับตัวเอง คนอื่นอีกเท่าไร สำหรับเด็กออทิสติกอย่างผม จะบอกว่า ตัวผมเองพยายามหนักมาก ๆ หลาย ๆ อย่าง ทำให้คนเชื่อว่าตัวผมทำได้ ตัวผมมีคุณค่าต่อสังคมเหมือนกัน ณ จุดนี้ อยากให้ทุกคนที่มีความฝันและยังไม่ถึงฝัน จะบอกว่า ท้อได้ เครียดได้ ร้องไห้ได้ แต่อย่ายอมแพ้ เชาว์เชื่อว่า ความฝันและความเป็นไปได้มันอยู่คู่กัน ให้พยายามทำดู อดทน ต่อสู้และเอาชนะให้ได้ "เป้าหมายมันทำให้ชีวิตเรามีค่า" เชาว์เชื่ออย่างนั้น มันไม่มีทางสำเร็จก็จริงกับความฝัน แต่เราก็ยังได้ลองทำมัน แค่นี้ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้วล่ะ

          เชาว์ฝากถึงพ่อแม่เด็กพิเศษทุกคนนะ ลูกเรา เขาบกพร่องมากมายแค่ไหน แต่เขาก็อยากที่จะพัฒนา อยากมีคุณค่าในตัวเอง ต่อสายตาคนอื่น เขามีความรู้สึกเหมือนกับเรานั่นแหละ เขาอยากที่จะฝัน อยากที่จะทำเหมือนเรา ฉะนั้นอย่าทิ้งความรู้สึกเขา ส่งเสริมเขาให้เป็นอย่างที่เขาตั้งใจ บกพร่องมากมายแค่ไหน ถ้าตัวเขารู้สึกอยากพัฒนา เราต้องส่งเสริมเขา ความรู้สึกตั้งใจ มุ่งมันจะทำให้เขามีพัฒนาการที่ดีขึ้น  เชื่อไหมว่า ความสำเร็จที่ทำให้เขาดีขึ้น นั้นมันมีค่ามาก ๆ มากกว่าทุกสิ่งเลยล่ะ จากนี้เชาว์ยังคงต้องพยายามต่อไปอีก และมากขึ้น เชาว์คิดเป้าหมายใหม่ได้แล้วล่ะ และก็จะพยายามต่อไปอีกเรื่อย ๆ เชาว์เชื่อว่า ความพยายามนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเราทำมากเท่าไร แต่ขึ้นอยู่กับเราศรัทธากับเป้าหมายเท่าไร การฝึกให้เด็กพิเศษคิดเป็นและมีความพยายามนั้น จะสามารถทำให้เขามีความเป็นอยู่ที่ยั่งยืนได้ และพยายามในสิ่งที่เขาตั้งใจ

          เชาว์ก็นะ บางที่พิมพ์ยาว ๆ ก็ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนกันนะ เชาว์อาจจะบกพร่อง มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมบ้างตอนนี้ แต่ก็จะพยายามปรับตัวนะครับ"

          เรื่องราวของคุณเชาว์ถือได้ว่าเป็นกำลังใจครั้งสำคัญให้กับครอบครัวที่มีสมาชิกเป็นออทิสติกหรือเด็กพิเศษใด้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณเชาว์สนุกและประสบความสำเร็จในการทำงานนะคะ ส่วนใครอยากเข้าไปให้กำลังใจก็สามารถเข้าไปอ่านเรื่องราวของคุณเชาว์ผ่าน bloggang.com


ขอบคุณข้อมูลจาก คุณเชาว์ สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม