เปิดความเห็นทางด้านศิลปะ ของอาจารย์ผู้คร่ำหวอดในแวดวงศิลปะระดับโลกถึงภาพวาดของ อุ๊ หฤทัย ที่อ้างคือฝีมือศิลปินระดับโลก "แวน โก๊ะ" ตัดสินด้วยตาของคุณเอง ของจริงสีสดใส ของอุ๊นั้น Drawing ยังอ่อนกว่าเยอะ !
ภาพ Starry Night Over the Rhone
ก่อนทิ้งท้ายว่า "คงดูออกนะครับว่าภาพไหนเป็นภาพวาดของแวน โก๊ะ ผมเจตนาไม่ใส่ caption ใต้ภาพ"
ภาพ Farmhouse in Provence
ภาพ Arles: View from the Wheat Fields
ภาพ The Night Café
กลายเป็นกระแสฮือฮาในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา กรณีภาพวาดสีน้ำมันภาพหนึ่งของศิลปินยุคโพสต์อิมเพรสชันนิสม์คนสำคัญของโลก อย่าง วินเซนต์ แวน โก๊ะ ตกมาอยู่ในมือของนักร้องสาวไทย อุ๊ หฤทัย ม่วงบุญศรี ซึ่งเธอยืนยันว่าได้ศึกษาและพิสูจน์ทางด้านวิทยาศาสตร์ จนมั่นใจว่าเป็นภาพของศิลปินระดับโลกผู้ล่วงลับไปแล้วจริง ๆ
แต่ทว่า กลับมีรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยทางสำนักข่าว บีบีซีไทย ระบุว่า ภาพวาดดังกล่าว ได้ถูกปฏิเสธจากพิพิธภัณฑ์แวน โก๊ะ ที่กรุงอัมสเตอร์ดัม เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เมื่อครั้ง อุ๊ หฤทัย ส่งภาพวาดดังกล่าวไปให้ตรวจสอบ จนกลายเป็นประเด็นสงสัยและเกิดเป็นเรื่องที่สังคมให้การจับตามองอยู่ในขณะนี้ (อ่านข่าว : บีบีซีไทย รายงาน อุ๊ หฤทัย เคยถูกปฏิเสธ ภาพวาดที่ครอง ไม่ใช่ของแวน โก๊ะ)
ภาพ The Yellow House
ภาพจาก ingehogenbijl / Shutterstock.com
อย่างล่าสุด (31 พฤษภาคม 2561) มีรายงานว่า นายธเนศ อ่าวสินธุ์ศิริ หรือ น้ำอ้อย อ่าวสินธุ์ศิริ อาจารย์และศิลปินด้านจิตรกรรม ได้มีการโพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว น้ำอ้อย อ่าวสินธุ์ศิริ ถึงกรณีดังกล่าว ในหัวข้อ "มืออาชีพไม่ควรไปร่วมเลอะเทอะด้วย" ซึ่งเนื้อหาระบุว่า ตนเองสอนศิลปะมานานกว่า 27 ปี รู้จักผลงานของแวน โก๊ะ ดีกว่าคนไทยโดยเฉลี่ย ซึ่งแวน โก๊ะ นั้น ได้รับอิทธิพลของศิลปินกลุ่ม Fauvism และ German Expressionism และรังสรรค์ผลงานออกมาด้วยการข้ามพ้นความคิดเรื่องการจำลองธรรมชาติภายนอกแบบเหมือนจริงได้
ทั้งนี้ แวน โก๊ะ เริ่มจริงจังกับการวาดภาพหลังจากที่ตัวเขาได้ย้ายไปอยู่ที่เมือง Arles ประเทศฝรั่งเศส ในช่วงปี 1888-1889 และได้ฆ่าตัวตายในปี 1890 ซึ่งที่ผ่านมา แวน โก๊ะ อาจจะเป็นคนที่ล้มเหลวในการใช้ชีวิต เป็นศิลปินไส้แห้งที่ขายผลงานไม่ได้ และต้องพึ่งพาอาศัยเงินรายได้จากน้องชาย ธีโอ ทั้งชีวิต แต่สิ่งหนึ่งที่แวน โก๊ะ ไม่เคยขาดตกบกพร่องเลยก็คือ การเลือกใช้สีคุณภาพสูง ต่างจากเพื่อนสนิทของเขาอย่าง พอล โกแกง ที่ใช้สีตามมีตามเกิด จนทำให้ผลงานบางชิ้นในปัจจุบันของโกแกง เข้าขั้นเฮงซวย
ภาพ Cafe Terrace at Night
การศึกษาเกี่ยวกับผลงานของแวน โก๊ะ ในปัจจุบัน เรียกได้ว่า แทบไม่เหลืออะไรให้ศึกษาอีกต่อไป ทั้งเทคนิคการวาด การลงสี ทักษะการใช้สี ร่องรอยการปาดพู่กัน และทำให้ผู้ที่ได้เห็นผลงานที่แท้จริงของแวน โก๊ะ เกิดความทึ่งตะลึงงัน เพราะแม้เวลาจะผ่านมาเป็นร้อยปี แต่สียังคงสดใหม่จนเห็นแล้วยังทึ่ง
ภาพ La Mousmé
ภาพจาก artsandculture.google.com
"คุณเธอแอบอ้างว่ามันเป็นผลงานที่ถูกวาดขึ้นในปี 1888 ผมจึงหาภาพวาดปี 1888 ของแวน โก๊ะ มาให้ดูกัน ถ้าสังเกตเรื่องสี จะพบว่าสีในภาพวาดทุกชิ้นของเขาใสกระจ่าง และภาพวาดเกือบทุกชิ้นมีความเป็นเลิศในเรื่องการใช้พู่กันที่เห็นได้อย่างชัดเจน ส่วนภาพที่เธอกล่าวอ้างนั้น สำหรับผม ถ้าดูวิธีการใช้พู่กัน มันเลอะเทอะครับ สะเปะสะปะ ขาดระเบียบและทักษะระดับสูงของการใช้พู่กันวาดภาพ พื้นฐาน drawing ยังไม่ดีพอ การใช้สีก็ธรรมดามาก เป็นเพียงงานเลียนแบบสไตล์การวาดภาพคุณภาพต่ำเท่านั้น"
ภาพจาก musee-orsay.fr
ก่อนทิ้งท้ายว่า "คงดูออกนะครับว่าภาพไหนเป็นภาพวาดของแวน โก๊ะ ผมเจตนาไม่ใส่ caption ใต้ภาพ"
ทั้งนี้ ภาพที่ยกมานั้น ล้วนแล้วแต่เป็นผลงานที่มีชื่อเสียงของแวน โก๊ะ ที่จัดแสดงทั่วโลก ทั้งพิพิธภัณฑ์ดอร์เซย์ (Musee d'Orsay) และพิพิธภัณฑ์แวน โก๊ะ ทั้งภาพ Starry Night over the Rhone, The Postman Joseph Roulin, The Yellow House ที่ทุกภาพ สะท้อนถึงการใช้สีสันที่สดใสของแวน โก๊ะ ต่างจากภาพของอุ๊ หฤทัย ที่เป็นภาพสีน้ำตาลซีดจาง
ภาพ Farmhouse in Provence
ภาพ Arles: View from the Wheat Fields
ภาพ The Night Café
ภาพและข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก น้ำอ้อย อ่าวสินธุ์ศิริ, Instagram auharuthai