ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ เปิดมุมมอง เหตุใด ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ถึงตกม้าตาย โดน กกต. ส่งเรื่องให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย กรณีให้พรรคอนาคตใหม่ กู้เงิน 191 ล้าน ซึ่งอาจส่งผลถึงขั้นโดนยุบพรรค
จากกรณี คณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) มีมติส่งเรื่องที่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ ให้พรรคกู้ยืมเงินของตัวเอง จำนวน 191 ล้านบาท ให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ เนื่องจากมีเหตุอันเชื่อได้ว่าเป็นการรับบริจาคเงินโดยแหล่งที่มาไม่ชอบด้วยกฎหมาย ตามมาตรา 72 ของกฎหมายพรรคการเมืองนั้น
อ่านข่าว : กกต. มีมติส่งศาล รธน. วินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ ปมธนาธรให้พรรคกู้เงิน
เกี่ยวกับเรื่องนี้ วันที่ 11 ธันวาคม 2562 นายชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ อดีตหัวหน้าพรรครักประเทศไทย ได้โพสต์ข้อความลงเฟซบุ๊ก แสดงความคิดเห็นเรื่องดังกล่าว ชี้ให้เห็นว่า เหตุใด นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ จึงตกม้าตาย ทั้งที่มีอุดมการณ์แรงกล้า และมองว่าคงไม่รอด อาจส่งผลถึงขั้นโดนวินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ โดยระบุข้อความ ดังนี้...
"นิติกรรมอำพราง เจ้าหนี้ ลูกหนี้" มีหลายคนถามความเห็นผม เรื่องคุณธนาธรให้พรรคอนาคตใหม่กู้ยืมเงิน ในฐานะที่ผมเคยเป็นหัวหน้าพรรค จัดตั้งพรรคเองเหมือนคุณธนาธร เข้าใจดีว่าการดำเนินการพรรคการเมืองจะต้องใช้ทุนจำนวนมากเพื่อสานต่ออุดมการณ์ พรรคเล็กมีทุนน้อย ใครจะมาอยู่ด้วยหากมีอุดมการณ์ แต่ไม่ได้เป็น ส.ส. ซึ่งเป็นธรรมชาติการเมืองไทย
การจะเป็น ส.ส. ได้ ต้องเดินด้วยเงินทุน ยิ่งโดยเฉพาะเวลาหาเสียง ไหนจะค่าป้าย ค่ารถหาเสียง ค่าทีมงาน ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่ายของลูกพรรค ค่าเช่าสำนักงาน จิปาถะ อย่างผมแม้แต่บุหรี่ยังต้องซื้อให้ลูกพรรค แต่การ "กู้ยืมเงิน" นั้น มีความแตกต่างกันระหว่าง "พรรคการเมือง" กับ "บริษัท" ด้วยเหตุผลต่อไปนี้
1. บริษัททำธุรกิจการค้าหากำไร เมื่อไปกู้เงินใครก็ต้องใช้คืน บวกดอกเบี้ยด้วย หากบริษัทขาดทุน ไม่มีเงินชดใช้ ก็จะต้องถูกฟ้องร้องเพื่อเรียกเงินคืน
2. พรรคการเมืองเป็นงานอาสาทำเพื่อบ้านเมือง ไม่ได้หวังกำไรเป็นตัวเงิน แต่กำไรคือประโยชน์ของประเทศชาติ เมื่อพรรคการเมืองกู้เงิน จึงไม่รู้ว่าจะเอากำไรที่ไหนไปคืนคนที่ให้ยืมเงินมา
3. ที่สำคัญคือ คนให้กู้ ดันเป็นหัวหน้าพรรคเสียเอง หากให้กู้แล้วไม่มีเงินคืน จะไปฟ้องร้องพรรคที่ตัวเองเป็นหัวหน้าได้หรือ ?
ไม่มีใครที่ให้กู้เงินไปแล้วไม่หวังจะได้เงินคืน และเมื่อให้กู้ยืมไปแล้ว ก็ต้องมีความเกรงอกเกรงใจกัน อย่างชาวบ้านทั่วไป หากไปยืมเงินใคร ความเป็นลูกหนี้ก็ต้องเกรงใจเจ้าหนี้เป็นธรรมดา หรือที่เรียกว่าเป็น "หนี้บุญคุณ"
หากเป็นบริษัท ถ้าไม่มีเงินจ่ายคืนเงินกู้ ก็ยึดหุ้นเข้ามาบริหารกิจการเอง เข้าครอบงำบริษัท หรือตั้งนอมินีมาบริหารงาน แต่เมื่อเป็นพรรคการเมือง หากไม่มีเงินคืนแล้วคุณธนาธรจะทำอย่างไร เงินให้กู้เป็นร้อย ๆ ล้าน แล้วไม่มีคืน ก็หยวน ๆ ไป อย่างนี้คงไม่มี
เรื่องนี้ กกต. คงต้องส่งให้ศาลพิจารณาอีก นึก ๆ แล้ว คุณธนาธรคงชินกับการทำธุรกิจการค้า เพราะเวลาไปบอกว่าให้ใครกู้เงิน สถานะความเป็น "เจ้าหนี้" มันดีกว่า ไม่มีใครเขาจะคุยว่าตัวเองเป็น "ลูกหนี้" หรอก แต่พอคุณธนาธรเอาไปพูดในสมาคมผู้สื่อข่าวต่างประเทศ ว่าตัวเองเป็นเจ้าหนี้ให้พรรคกู้เงิน จึงกลายเป็นเรื่องเป็นราว
งานนี้คุณธนาธรคงไม่รอดอีกตามเคย แม้อุดมการณ์แรงกล้า แต่ต้องมาตกม้าตาย เป็นฝ่ายค้านมันชีช้ำอย่างนี้ล่ะครับ สู้เป็นรัฐบาลไม่ได้ ผิดมันก็เป็นถูกได้หน้าตาเฉย"
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก เฟซบุ๊ก ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์
จากกรณี คณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) มีมติส่งเรื่องที่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ ให้พรรคกู้ยืมเงินของตัวเอง จำนวน 191 ล้านบาท ให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ เนื่องจากมีเหตุอันเชื่อได้ว่าเป็นการรับบริจาคเงินโดยแหล่งที่มาไม่ชอบด้วยกฎหมาย ตามมาตรา 72 ของกฎหมายพรรคการเมืองนั้น
อ่านข่าว : กกต. มีมติส่งศาล รธน. วินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ ปมธนาธรให้พรรคกู้เงิน
เกี่ยวกับเรื่องนี้ วันที่ 11 ธันวาคม 2562 นายชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ อดีตหัวหน้าพรรครักประเทศไทย ได้โพสต์ข้อความลงเฟซบุ๊ก แสดงความคิดเห็นเรื่องดังกล่าว ชี้ให้เห็นว่า เหตุใด นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ จึงตกม้าตาย ทั้งที่มีอุดมการณ์แรงกล้า และมองว่าคงไม่รอด อาจส่งผลถึงขั้นโดนวินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่ โดยระบุข้อความ ดังนี้...
"นิติกรรมอำพราง เจ้าหนี้ ลูกหนี้" มีหลายคนถามความเห็นผม เรื่องคุณธนาธรให้พรรคอนาคตใหม่กู้ยืมเงิน ในฐานะที่ผมเคยเป็นหัวหน้าพรรค จัดตั้งพรรคเองเหมือนคุณธนาธร เข้าใจดีว่าการดำเนินการพรรคการเมืองจะต้องใช้ทุนจำนวนมากเพื่อสานต่ออุดมการณ์ พรรคเล็กมีทุนน้อย ใครจะมาอยู่ด้วยหากมีอุดมการณ์ แต่ไม่ได้เป็น ส.ส. ซึ่งเป็นธรรมชาติการเมืองไทย
การจะเป็น ส.ส. ได้ ต้องเดินด้วยเงินทุน ยิ่งโดยเฉพาะเวลาหาเสียง ไหนจะค่าป้าย ค่ารถหาเสียง ค่าทีมงาน ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่ายของลูกพรรค ค่าเช่าสำนักงาน จิปาถะ อย่างผมแม้แต่บุหรี่ยังต้องซื้อให้ลูกพรรค แต่การ "กู้ยืมเงิน" นั้น มีความแตกต่างกันระหว่าง "พรรคการเมือง" กับ "บริษัท" ด้วยเหตุผลต่อไปนี้
1. บริษัททำธุรกิจการค้าหากำไร เมื่อไปกู้เงินใครก็ต้องใช้คืน บวกดอกเบี้ยด้วย หากบริษัทขาดทุน ไม่มีเงินชดใช้ ก็จะต้องถูกฟ้องร้องเพื่อเรียกเงินคืน
2. พรรคการเมืองเป็นงานอาสาทำเพื่อบ้านเมือง ไม่ได้หวังกำไรเป็นตัวเงิน แต่กำไรคือประโยชน์ของประเทศชาติ เมื่อพรรคการเมืองกู้เงิน จึงไม่รู้ว่าจะเอากำไรที่ไหนไปคืนคนที่ให้ยืมเงินมา
3. ที่สำคัญคือ คนให้กู้ ดันเป็นหัวหน้าพรรคเสียเอง หากให้กู้แล้วไม่มีเงินคืน จะไปฟ้องร้องพรรคที่ตัวเองเป็นหัวหน้าได้หรือ ?
ไม่มีใครที่ให้กู้เงินไปแล้วไม่หวังจะได้เงินคืน และเมื่อให้กู้ยืมไปแล้ว ก็ต้องมีความเกรงอกเกรงใจกัน อย่างชาวบ้านทั่วไป หากไปยืมเงินใคร ความเป็นลูกหนี้ก็ต้องเกรงใจเจ้าหนี้เป็นธรรมดา หรือที่เรียกว่าเป็น "หนี้บุญคุณ"
หากเป็นบริษัท ถ้าไม่มีเงินจ่ายคืนเงินกู้ ก็ยึดหุ้นเข้ามาบริหารกิจการเอง เข้าครอบงำบริษัท หรือตั้งนอมินีมาบริหารงาน แต่เมื่อเป็นพรรคการเมือง หากไม่มีเงินคืนแล้วคุณธนาธรจะทำอย่างไร เงินให้กู้เป็นร้อย ๆ ล้าน แล้วไม่มีคืน ก็หยวน ๆ ไป อย่างนี้คงไม่มี
เรื่องนี้ กกต. คงต้องส่งให้ศาลพิจารณาอีก นึก ๆ แล้ว คุณธนาธรคงชินกับการทำธุรกิจการค้า เพราะเวลาไปบอกว่าให้ใครกู้เงิน สถานะความเป็น "เจ้าหนี้" มันดีกว่า ไม่มีใครเขาจะคุยว่าตัวเองเป็น "ลูกหนี้" หรอก แต่พอคุณธนาธรเอาไปพูดในสมาคมผู้สื่อข่าวต่างประเทศ ว่าตัวเองเป็นเจ้าหนี้ให้พรรคกู้เงิน จึงกลายเป็นเรื่องเป็นราว
งานนี้คุณธนาธรคงไม่รอดอีกตามเคย แม้อุดมการณ์แรงกล้า แต่ต้องมาตกม้าตาย เป็นฝ่ายค้านมันชีช้ำอย่างนี้ล่ะครับ สู้เป็นรัฐบาลไม่ได้ ผิดมันก็เป็นถูกได้หน้าตาเฉย"
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก เฟซบุ๊ก ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์
