30 ปีที่รอคอย แม่ได้เจอหน้าลูกชายอีกครั้ง หลังพลัดพรากมาแสนนาน คิดถึงลูกจับใจ ตามหาทุกวิถีทาง แต่ยังไม่ทิ้งความหวัง จนในที่สุดก็ได้เจอหน้าลูก
วันที่ 16 ธันวาคม 2562 เว็บไซต์เดลี่เมล มีรายงานถึงช่วงเวลาแห่งความตื้นตัน ของแม่ลูกคู่หนึ่งที่มีอันต้องพรากจากกันเป็นเวลาแสนนาน และในที่สุดหลังจากเวลาผ่านไปนานกว่า 30 ปี วันที่พวกเขาจะได้กลับมาพบกันอีกครั้งก็มาถึง ท่ามกลางความซาบซึ้งของคนในครอบครัว
ย้อนกลับไปเมื่อช่วงบ่ายวันที่ 8 เมษายน 2532 ที่เมืองฉางจื่อ มณฑลส่านซี ประเทศจีน เจี้ยนเจี้ยน เด็กชายวัย 3 ขวบ กำลังเล่นกับพี่สาวอยู่แถว ๆ หน้าบ้านตามปกติ ในตอนนั้นพ่อแม่ของพวกเขาจำต้องออกไปธุระที่อื่นสักครู่ โดยไม่คิดว่าเมื่อกลับมาอีกครั้ง ลูกชายตัวน้อยจะหายไปแล้ว
แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่พวกเขาก็ยังไม่ยอมแพ้และพยายามทำทุกวิถีทาง ตามหาลูกด้วยความคิดถึงจับใจมาตลอด แม้จะผ่านไปหลายสิบปีแต่ก็ยังไม่สิ้นหวัง
เช่นเดียวกับนางหม่า สามีของเธอก็คิดถึงลูกอยู่ตลอดเวลา เขาเฝ้าแต่โทษตัวเองที่ทำให้ลูกชายหายไป และน่าเศร้าที่เขาเสียชีวิตจากไปท่ามกลางความรู้สึกผิดเต็มหัวใจ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขายังมีโอกาสพาภรรยาไปที่สถานีตำรวจ เพื่อนำตัวอย่างดีเอ็นเอของพวกเขาไปลงทะเบียนเข้าฐานข้อมูลของเจ้าหน้าที่ เพราะได้ยินมาว่ามันอาจจะเพิ่มโอกาสในการตามหาคนในครอบครัวที่สูญหายไปได้
และสิ่งที่เขาทำไว้ก็เกิดผล เมื่อเดือนกันยายน 2562 เจ้าหน้าที่ตำรวจในเขตซิวอู่ เมืองเจี้ยวโจว มณฑลเหอหนาน ได้ทำการเช็กข้อมูลประชาชนในพื้นที่ พบว่ามีชายที่ชื่อ ปินปิน วัย 33 ปี ถูกครอบครัวหนึ่งรับมาเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม ทางตำรวจจึงขอให้เขานำตัวอย่างดีเอ็นเอมาให้ตำรวจตรวจสอบ ซึ่งปินปินก็ตกลง
ที่แท้ ปินปิน ก็คือ เจี้ยนเจี้ยน ที่หายตัวไป โดยพบว่าในปี 2532 หลังจากที่เขาพลัดพรากจากพ่อแม่ ก็ได้มีชายใจดีคนหนึ่งพบเด็กชายร้องไห้อยู่ตามลำพังที่สถานีรถไฟ ด้วยไม่รู้ว่าจะตามหาบ้านกับพ่อแม่ของเด็กได้ที่ไหน ชายคนนั้นจึงพาเจี้ยนเจี้ยนกลับไปบ้าน และรับเด็กชายมาเลี้ยงดูเป็นลูกบุญธรรม ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองที่ห่างจากบ้านเกิดของเขาร่วม 145 กิโลเมตร
ทั้งนี้ ทางตำรวจจากทั้ง 2 สถานีได้จัดการพาแม่ลูกมาพบกันในวันที่ 11 ธันวาคม ที่ผ่านมา ท่ามกลางความซาบซึ้งตื้นตันใจของครอบครัว โดยนางหม่าที่เดินทางมากับลูกสาว ได้ตรงเข้าสวมกอดลูกชายทั้งน้ำตา เมื่อได้พบหน้าเขาเป็นครั้งแรกในรอบ 30 ปี
"ลูกชาย แม่มาแล้ว" นางหม่า กล่าว และเธอยังบอกเขาด้วยว่า "เจี้ยนเจี้ยน แม่เฝ้ารอวันนี้มานาน 30 ปีแล้ว"
ฝ่ายลูกชายก็เต็มไปด้วยอารมณ์ท่วมท้นเกินบรรยาย เขาไม่อาจกลั้นน้ำตาได้เช่นกัน เมื่อได้กลับมาสู่อ้อมอกแม่ผู้ให้กำเนิดอีกครั้ง แต่เขาก็ยังคอยช่วยเช็ดน้ำตาให้แม่ พร้อมปลอบว่า "อย่าร้องไห้เลยแม่"
ทั้งนี้ เจี้ยนเจี้ยน เผยทั้งน้ำตาว่า พ่อแม่บุญธรรมดูแลเขาดีมาก พวกท่านปฏิบัติกับเขาเสมือนเป็นลูกชายแท้ ๆ ตลอดช่วงระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา สำหรับเขาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแม่บุญธรรมหรือแม่ผู้ให้กำเนิด พวกท่านล้วนแต่เป็นแม่ของเขาทั้งคู่
ขณะที่พี่สาวของเจี้ยนเจี้ยน เผยว่าเธอและครอบครัวรู้สึกขอบคุณพ่อแม่บุญธรรมของน้องชายจากใจ ที่พวกเขาช่วยดูแลเด็กคนนี้มานานถึง 30 ปี และนั่นทำให้ครอบครัวของเธอเป็นหนี้บุญคุณพวกเขาแล้ว
