ครูระบายความในใจ ถึงการศึกษายุคนี้ พ้อนักเรียนเอาแต่เรียกร้องสิทธิ จนลืมหน้าที่ ชี้ อย่าโตไปเป็นแค่คนที่เป็นแก่ประโยชน์ของตัวเอง เอาแต่ชอบ ไม่เอาผิด
![ครูระบายความในใจ ถึงการศึกษายุคนี้]( "ครูระบายความในใจ ถึงการศึกษายุคนี้")
วันที่ 7 สิงหาคม 2565 โลกออนไลน์ได้แชร์โพสต์จากเฟซบุ๊ก Patcharaphon Wongchuwan ของคุณครูคนหนึ่งที่ออกมาแสดงความคิดเห็น และความรู้สึกในฐานะครูที่ทุกวันนี้ระเบียบของกระทรวงหย่อนลงตามการเรียกร้องของนักเรียน
ซึ่งคุณครูคนดังกล่าวระบุว่าต้องเจอกับนักเรียนที่ผมยาวมาก ๆ จนแยกไม่ออกว่าเป็นนักเรียน หรือเป็นเด็กที่ออกนอกระบบการศึกษาไปแล้ว และไม่สามารถจัดการกับเด็กที่มาโรงเรียน แต่ไม่เข้าเรียนได้เลย แต่ละวันในรอบ ๆ โรงเรียนเต็มไปด้วยนักเรียนที่ออกไปกินข้าว ตั้งวงดื่มน้ำกระท่อม สูบบุหรี่ ฯลฯ โดยที่ตนทำได้แค่ยืนดู เมื่อเข้าไปถามว่าเรียนอยู่ห้องไหนก็เจอชักสีหน้าใส่
ตีเด็กก็ไม่ได้ แม้จะหักคะแนนความประพฤติสุดท้ายระบบก็บีบให้ครูต้องทำให้เด็กผ่านออกไปอยู่ดี "ครูอย่างพวกเราทำอะไรได้บ้าง"
นอกจากนี้ครูคนดังกล่าวได้ฝากถึงนักเรียนว่าเด็ก ๆ ขอสิทธิมากมาย ครูก็มอบให้แต่นักเรียนเอาแต่สิทธิไม่เอาหน้าที่ ช่วยรับหน้าที่ของการเป็นนักเรียนเหมือนที่รับสิทธิต่าง ๆ ด้วย เพราะสิทธิและหน้าที่ต้องมาด้วยกัน
"อย่าโตไปเป็นแค่คนที่เป็นแก่ประโยชน์ของตัวเอง
เอาแต่ชอบ ไม่เอาผิด
ดั่งคนไม่มีความรับผิดชอบ
ทั้งหมดนี้คือความรู้สึกของครู ในยุคที่ได้ชื่อว่าการศึกษาถดถอย"
ขณะที่ความคิดเห็นอื่น ๆ ต่างเข้ามาให้กำลังใจครูคนดังกล่าวและเห็นด้วยกับข้อความข้างต้น และมองว่าอีกหนึ่งกำลังสำคัญในการช่วยขัดเกลาเด็ก ๆ คือครอบครัว แต่ทุกวันนี้บางครอบครัวกลับละเลยเสียเอง และ "ครู" มีหน้าที่วางความโกรธ ความเกลียดชัง ต้องมีความเมตตาด้วยความเอาใจใส่ เพราะถูกยัดเยียดด้วยคำว่าครูคือผู้เสียสละจนลืมไปว่าครูก็คือมนุษย์คนหนึ่ง
![ครูระบายความในใจ ถึงการศึกษายุคนี้]( "ครูระบายความในใจ ถึงการศึกษายุคนี้")
![คอมเมนต์]( "คอมเมนต์")
![คอมเมนต์]( "คอมเมนต์")
![คอมเมนต์]( "คอมเมนต์")
ขอบคุณข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก Patcharaphon Wongchuwan
ซึ่งคุณครูคนดังกล่าวระบุว่าต้องเจอกับนักเรียนที่ผมยาวมาก ๆ จนแยกไม่ออกว่าเป็นนักเรียน หรือเป็นเด็กที่ออกนอกระบบการศึกษาไปแล้ว และไม่สามารถจัดการกับเด็กที่มาโรงเรียน แต่ไม่เข้าเรียนได้เลย แต่ละวันในรอบ ๆ โรงเรียนเต็มไปด้วยนักเรียนที่ออกไปกินข้าว ตั้งวงดื่มน้ำกระท่อม สูบบุหรี่ ฯลฯ โดยที่ตนทำได้แค่ยืนดู เมื่อเข้าไปถามว่าเรียนอยู่ห้องไหนก็เจอชักสีหน้าใส่
นอกจากนี้ครูคนดังกล่าวได้ฝากถึงนักเรียนว่าเด็ก ๆ ขอสิทธิมากมาย ครูก็มอบให้แต่นักเรียนเอาแต่สิทธิไม่เอาหน้าที่ ช่วยรับหน้าที่ของการเป็นนักเรียนเหมือนที่รับสิทธิต่าง ๆ ด้วย เพราะสิทธิและหน้าที่ต้องมาด้วยกัน
"อย่าโตไปเป็นแค่คนที่เป็นแก่ประโยชน์ของตัวเอง
เอาแต่ชอบ ไม่เอาผิด
ดั่งคนไม่มีความรับผิดชอบ
ทั้งหมดนี้คือความรู้สึกของครู ในยุคที่ได้ชื่อว่าการศึกษาถดถอย"
ขณะที่ความคิดเห็นอื่น ๆ ต่างเข้ามาให้กำลังใจครูคนดังกล่าวและเห็นด้วยกับข้อความข้างต้น และมองว่าอีกหนึ่งกำลังสำคัญในการช่วยขัดเกลาเด็ก ๆ คือครอบครัว แต่ทุกวันนี้บางครอบครัวกลับละเลยเสียเอง และ "ครู" มีหน้าที่วางความโกรธ ความเกลียดชัง ต้องมีความเมตตาด้วยความเอาใจใส่ เพราะถูกยัดเยียดด้วยคำว่าครูคือผู้เสียสละจนลืมไปว่าครูก็คือมนุษย์คนหนึ่ง
