แม่ร้องลูกออทิสติกถูกครูทำร้าย มีดแทง-สากตี เจ้าของอ้างไม่รู้ สากก็มีทุกบ้าน !

          แม่ร้อง ศูนย์รับเลี้ยงทารุณลูกออทิสติก มีดแทงอก จมูกหัก สากกะเบือตีมือ ครูอ้างไม่รู้ ยังงงอยู่ว่าใครทำร้ายน้อง แถมบอกสากก็มีทุกบ้าน !


          จากกรณีคุณแม่รายหนึ่งร้องมูลนิธิ ปวีณา หงสกุล เผยลูกออทิสติก อายุ 29 ปี ถูกสถานที่รับเลี้ยงเด็กออทิสติกทำร้ายอย่างทารุณ ทั้งที่จ่ายค่าจ้างเลี้ยงดูเดือนละกว่า 3 หมื่น ใช้มีดแทงหน้าอก ใช้สากกะเบือตีมือ จมูกผิดรูปหายใจไม่สะดวก ให้กินข้าวคลุกผงปรุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อีกทั้งให้ลูกหยุดรับประทานยาประจำที่แพทย์สั่ง แม่สังเกตเห็นความผิดปกติรับลูกกลับมาอยู่บ้านมีอาการหวาดผวา ก้าวร้าว ต่อต้านคนในบ้าน วอนขอความเป็นธรรม

          ล่าสุดในรายการโหนกระแส ออกอากาศวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2566 ดำเนินรายการโดย "หนุ่ม กรรชัย กำเนิดพลอย" ผลิตในนามบริษัท ดีคืนดีวัน จำกัด ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.35 น. ทางช่อง 3 กดเลข 33 สัมภาษณ์ แม่แหม่ม แม่เด็กออทิสติก, น้าแมว และ ปวีณา หงสกุล ประธานมูลนิธิปวีณาหงสกุล เพื่อเด็กและสตรี

- เรื่องราวเกิดอะไรขึ้น ?

          แม่แหม่ม : คุณแม่กลับมาเที่ยว แม่ทำงานที่เยอรมัน อยู่ 22 ปี แม่มีลูก 3 คน น้องที่ประสบเหตุเป็นลูกคนโตค่ะ

- เรียกว่าน้องเม่น เป็นนามสมมติ อายุเท่าไหร่ ?

          แม่แหม่ม : 29 ย่าง 30 ค่ะ

- น้องเป็นเด็กพิเศษ ลักษณะพิเศษของน้องจะเป็นแบบไหน ?

          แม่แหม่ม : น้องจะไม่นิ่ง น้องรู้ทุกอย่าง เพียงแต่ที่เราเอาน้องมาโรงเรียน เราอยากรู้น้องถนัดด้านไหน และแม่อยากให้น้องอยู่ด้วยตัวเองได้ ทำกับข้าวได้ ช่วยเหลือตัวเองได้ ถึงตัดสินใจเข้ามาอยู่โรงเรียนนี้

- ตอนอยู่เยอรมัน คนที่ดูแลน้องที่เมืองไทยเป็นใคร ?

          แม่แหม่ม : คุณยายกับหลานค่ะ แม่ก็ส่งเงินมาให้ทุกเดือน จนวันนึงลูกอยากเรียน เขาบอกอยากเข้าสู่สังคม อยากทำอะไรด้วยตัวเอง แม่ก็เสิร์จหาและเจอที่ศูนย์แรก ก็เอาลูกชายมาด้วยนะ เขาก็เทสต์ว่าน้องโตแล้ว น้องรู้ทุกอย่าง

- ไปเจอที่ไหน ?

          แม่แหม่ม : อันแรกไม่ใช่ที่นี่ เขาโอเคทุกอย่าง แต่เขาบอกว่าน้องโตแล้ว เขาก็แนะนำเบอร์โทรนี้ให้ ที่คุณแม่เอาไปฝากค่ะ

- เขาแนะนำว่าที่นี่รับดูเด็กโตแล้ว อยู่ที่ไหน ?

          แม่แหม่ม : เป็นหมู่บ้านแห่งนึง แถวบางบัวทอง เป็นเหมือนบ้านสองชั้น

- ตอนที่แม่ไปเขาเป็นไง ?

          แม่แหม่ม : เจอครูคนนึงวันแรกที่เข้าไป เห็นเด็กอยู่ 5 คน ครูสอนตัวต่อตัว 5 คน วันแรกเขาบอกว่าโอเค น้องอยู่ที่นี่ได้ แล้วเขาก็บอกว่าคุณแม่ต้องมาคุยกับครูอีกคนเรื่องค่าใช้จ่าย วันถัดมาเราก็มาคุยกับครูอีกคนนึง เขาก็บอกว่าน้องอยู่ได้ แต่ค่าใช้จ่ายของน้องเดือนละ 3.5 หมื่น เวลาครูพาไปทานข้าวข้างนอก แม่ต้องจ่ายเพิ่ม ซื้อเสื้อผ้าแม่ก็ต้องจ่ายเพิ่ม หรือเที่ยวก็ต้องจ่ายเพิ่ม เราก็โอเค

- 3.5 หมื่นค่าดูแลอย่างเดียว ส่วนค่าใช้จ่ายจิปาถะต่าง ๆ นานา ไปเที่ยว กินข้าว ออกข้างนอกจ่ายต่างหาก ?

          แม่แหม่ม : ต้องจ่ายพิเศษไป

- 3.5 หมื่นเป็นค่าอะไร ?

          แม่แหม่ม : ค่าอาหาร ค่านอน ค่าที่อยู่ ค่าสอน รวมค่ากินที่นั่นด้วย

- แม่อยู่เยอรมันกี่ปี ?

          แม่แหม่ม : 22 ปีค่ะ

- แม่จ่าย 3.5 หมื่น เป็นค่าดูแลน้อง ที่เหลือก็จ่ายให้ต่างหาก ตอนแรกก็ดูโอเค ไม่มีอะไร ?

          แม่แหม่ม : เดือนสองเดือนโอเค แต่คุณแม่ไม่สามารถ โทร. คุยกับลูกได้ เขาบอกว่าอย่าเพิ่ง โทร. ช่วง 2 เดือนนี้ เราก็ไม่เป็นไร วิธีคุณครูเขา ก็คิดว่าเขาเป็นครูสอนออทิสติกจริง ๆ แต่เราบอกว่าขอส่งคลิปมาให้เราดูหน่อยได้มั้ย เดือนแรกมีการสอนโน่นสอนนี่ เราก็เห็นคลิป ก็โอเค เดือนที่สองก็เหมือนเดิม บอกว่าขอส่งคลิปช้าหน่อยนะ คุณครูไม่อยู่ไปงานโน้นงานนี้ เขาก็ส่งทุกวันนะ แต่เดือนที่สามเราอยากคุยกับลูก คุณแม่ก็ขอคุยกับลูก เขาบอกว่าเดี๋ยวก่อน ก็ขอให้ส่งคลิปได้มั้ย เขาก็ส่งคลิปมา น้องมีบาดแผลที่ตา

- อยู่สามเดือนนี่เป็นครั้งแรกที่เห็น ?

          แม่แหม่ม : ใช่ค่ะ เห็นแล้วแม่ตกใจก็ โทร. ถามเขาว่า ลูกคุณแม่เป็นอะไร เขาบอกโดนก๊อกน้ำ เขาบอกน้องไปซักผ้าแล้วเงยขึ้น เราก็เอะใจแต่เก็บไว้ในใจ เพราะลูกเราอยู่กับเขา ถ้าเราไปโวยวายเดี๋ยวลูกเรามีปัญหา เดี๋ยวเจ็บอีก เราก็คุยกับน้องสาว ที่อยู่เยอรมันว่าจะเอายังไง น้องสาวก็ถามคุณแม่ว่าจะกลับมามั้ย ก็บอกว่ากลับยังไม่ได้เพิ่งมาทำงาน ทางน้าก็บอกว่าจะกลับมาก่อน มาดูหลานด้วย

          น้าแมว : เราก็เห็นคลิปเหมือนกัน เราอยู่เยอรมัน ตอนเห็นคลิปบอกว่ามันใช่เหรอ เขาก็บอกว่าใช่ ตอบโต้กันทางไลน์ ทางนั้นบอกว่าใช่

          แม่แหม่ม : ด้วยความจ่ายแพง เราก็ยังเชื่อใจเขาอยู่ รอสักพักนึง แต่มันไม่ใช่แล้ว เดี๋ยวก็มีบาดแผลที่แขนบ้าง เราก็บอกว่าไม่ได้แล้ว ต้องลงไป ให้น้องลงไป น้องก็ได้ตั๋ว

- น้าไปถึงแล้วเป็นยังไง ?

          น้าแมว : เขาไม่ให้เข้าบ้านเขา เขาบอกว่ากลัวติดเชื้อโควิด เข้าไปวันที่ 30 พ.ย. ปี 65 แต่ก่อนหน้านั้นกดออดตั้งนาน ไม่มีใครลงมาเปิดประตู เราก็เอ๊ะ ทำไมนานจัง เราก็ไม่กล้าเข้าไป ไปบอกเพื่อนบ้านไปเรียกให้หน่อย พอน้องลงมา เขาก็ไม่ให้คุยใกล้ตัว ให้ยืนอยู่รั้วบ้านข้างนอก เราก็มองเห็นไม่ชัด ก็ถามว่าเป็นไง สบายดีมั้ย น้องก็ร้องไห้เลย ก็ถามว่าเป็นอะไร สบายดีมั้ย แต่เขาไม่พูดอะไร มีคนนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา มีอีกคนเดินอยู่ข้างหลัง เราก็เอะใจ แปลก ๆ ไม่ให้เราเข้าพบ แล้วครูคนนั้นก็เรียกครูอีกคน สงสัยเป็นครูใหญ่ ก็ขอว่าขอเข้าไปคุยกับหลานได้มั้ย หลานเป็นไงบ้าง เขาบอกไม่ได้ ตรงนี้มีกฎ คุณมาก็ไม่ได้นัดหมาย เราก็ โทร. หาพี่สาว บอกว่าช่วยหน่อย อยากเจอหลานมาก ช่วยคุยหน่อย เขาเลยคุยกัน

          แม่แหม่ม : เขาบอกตามกฎ ไม่ได้ค่ะคุณแม่

          น้าแมว : วันนั้นเจอไกลมาก ยังไงก็ไม่เห็นค่ะ

- ครั้งนั้นน้าเอาหลานออกมาจนได้ ?

          น้าแมว : วันนั้นออกมายังไม่ได้ ก็กลับไปบ้านอุบลฯ ก่อนแล้วให้พี่สาว โทร. บอกเขาว่าจะไปรับหลานกลับมาให้ได้ จากนั้นพี่สาวก็ โทร. เข้าไปบอกคุณครูว่าไม่ให้หลานเที่ยวแล้ว

- เขาบอกว่าจะเอาหลานไปเที่ยวก่อน ?

          แม่แหม่ม : ปีใหม่ เขาขอค่าใช้จ่ายเพิ่มอีก ถ้าวันหยุดขอวันละ 1,500 แต่บอกว่าลดให้ 1,200 เราก็บอกว่าคุณแม่ไม่ไหวแล้วนะ มันแพงไป ค่าโรงแรมด้วย งั้นให้น้องไปรับเลย

- ตัวน้าเองไปรับมั้ย ?

          น้าแมว : ไปรับมา สภาพโทรม ผอม หน้าตาโรย เขาเงียบ นิ่ง ก็ถามว่าเป็นไร ทำไมไม่พูด เขาบอกว่าเขาโดนตีค่ะ เราก็ไม่ได้สังเกตมือเขา แต่เขายกมือเท่านั้นแหละมือเขาบวม เขาบอกว่าโดนสากกะเบือตีมือ นั่งไปสักพักนึงเขาบอกว่าโดนไม้เรียวตีขาด้วย พอเปิดขาออกมา ก็เห็นขาเขาบวม เขาบอกว่าโดนไม้เรียว ครูตี หลังจากนั้นนั่งไปอีกสักพักก็ผวา กอดแขนแน่น บอกว่าโดนกำปั้นชกที่เบ้าตาด้วย ก็เข้าใจว่าครูโกหกเราหรือเปล่า ที่บอกว่าเบ้าตาโดนก๊อกน้ำ

- พอทราบเรื่องจากหลานทำยังไงต่อ ?

          น้าแมว : รอ โทร. หาพี่สาว มันไม่ใช่แล้ว ต้องจัดการ จะเอายังไง

          แม่แหม่ม : ก็ให้พาน้องไปตรวจร่างกายก่อน คุณแม่ตัดสินใจว่าพาน้องไปรักษาสุขภาพจิตใจก่อน น้องหวาดผวา ก็อยากให้น้องนิ่ง แล้วจะได้ถามว่าโดนอะไรบ้าง เราเลยบอกน้องว่าไป รพ. นี้ คุณแม่ก็บินกลับเมืองไทย ม.ค. ลูกเข้า รพ. ตั้งแต่ 28 ธ.ค. 65 - 18 ม.ค. 66 ยี่สิบเอ็ดวันที่อยู่ รพ.

- สาเหตุเพราะหมอบอกว่าต้องดูอาการ ศูนย์แห่งนี้บอกแม่น้องว่าลูกไม่ต้องกินยาแล้ว ลูกหายแล้ว อาจารย์หมอบอกงดยา แม่ก็สบายใจตอนแรก แต่หลังจากรู้เรื่องทั้งหมด หมอบอกว่าเขาขาดยามานานมาก ศูนย์แห่งนี้ไม่ให้น้องกินยา หมอเลยบอกว่าตอนนี้น้องมีอาการหนักกว่าเดิม มีอาการหวาดผวา กลัว มีพฤติกรรมรุนแรง ที่สำคัญขาดยามานาน แล้วหลังจากนั้นแม่มีโอกาสคุยกับน้องมั้ย ?

          แม่แหม่ม : แม่กลับมาถึง 20 ดูอาการน้องก็ปรึกษากันว่าจะเอายังไง ลูกเราเป็นมากขนาดนี้ จมูกก็ยุบด้วยนะคะ โดนกำปั้นต่อยจนผิดรูป แม่ก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำผิดอะไร แม่ไลน์ไปถามคุณครู คุณครูก็ไม่ตอบ อยากแก้ปมว่าลูกเราโดนอะไรบ้าง ถ้าเด็กโดนบ่อย ๆ จะเกิดการผวา เขาก็ไม่ติดต่อเราเลย

- เอ็กซเรย์จมูก จมูกยุบไปเลย ต้องเอาให้สุดนะ ที่เลวร้ายกว่านั้น น้องถูกให้กินข้าวผสมกับเครื่องปรุงรสบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่เห็นภาพไม่ใช่ตอนอยู่ในศูนย์ แต่น้องแกะกินที่บ้าน แม่ก็ถามว่าทำไมกินข้าวแบบนี้ เขาบอกว่าเคยกินที่โรงเรียน ?

          น้าแมว : เขาบอกว่าเขาอยากกินเผ็ด วันนี้อยากกินพริก แล้วพริกป่นหล่นพื้น ครูคว้าพริกจากพื้นยัดใส่ปากเขา หนูก็เลยถามว่าเราเป็นยังไง เขาบอกว่าสำลัก ร้องไห้

- ได้ติดต่อไปที่ศูนย์แห่งนี้มั้ย ?

          แม่แหม่ม : โทร. เขาก็ไม่รับสายค่ะ เราไลน์ไปถามเขาออกจากไลน์หมดเลย ไม่ตอบ ไม่อะไรเลย

- แม่ตามไปที่ศูนย์เขามั้ย ?

          แม่แหม่ม : คุณแม่ไม่รู้จะทำยังไง เลยเข้าไปหาท่านปวีณา ปรึกษาท่านว่าจะทำยังไงดี ท่านก็รับเรื่อง ให้คุณแม่ลงมา และท่านพาไปบางบัวทองแจ้งความ

- รับเรื่องมาแล้วเป็นยังไง ?

          ปวีณา : เศร้าใจ เพราะลูกชายก็เป็นออทิสติกด้วย พิการ เราต้องมีความเมตตา รู้จักว่าควรช่วยเหลือเขายังไง แต่กลับมาโดนสภาพแบบนี้ เหมือนหลอกจะเอาแต่เงินอย่างเดียว เงิน 3.5 หมื่น จริง ๆ แม่เขาก็ให้อยู่แล้ว แต่ความเป็นมนุษย์กับคนก็ต้องมีเหมือนกัน ไม่ใช่จะทำอะไรกับเด็กก็ได้ เขาป่วย เขาพิการไม่มีทางสู้ ก็ประสานท่าน ผกก. และแจ้งความ เอารายละเอียดมาดู เขานอน รพ. 3 อาทิตย์ 21 วัน พอแจ้งความเสร็จก็ให้ไปตรวจร่างกายที่บางบัวทองอีกครั้ง ปรากฏว่าช่วงนี้ร้อยเวรโยกย้ายมันก็ช้า ท่านผู้การไพศาล พูดว่าเดี๋ยวเราต้องประชุมกันแล้ว ประสาน พมจ. ด้วย และ โทร. หาท่านผู้ว่าราชการจังหวัดและรองผู้ว่าฯ คิดว่าทุกหน่วยงานต้องเข้ามารับผิดชอบ และคุยกับทาง พมจ. ด้วย รองอธิบดีคนพิการ เช็กหมดเลยว่าเส้นทางตรงนี้อยู่ที่ความรับผิดชอบของใคร แต่ที่แน่ ๆ ผู้ว่าฯ นนทบุรี ก็ต้องฝากไว้เลย วันนี้ โทร. ไปคุยกับรองผู้ว่าฯ แล้ว ท่านก็จะมาหรือไม่มา ท่านก็ต้องรายงานท่านผู้ว่าฯ ก่อน

- ที่แห่งนี้เรียกศูนย์ได้มั้ย ?

          ปวีณา : จริง ๆ เป็นศูนย์เถื่อน ตอนนี้ปัญหาประเทศไทยเรา มีการตั้งศูนย์เลี้ยงเด็กเถื่อนเต็มไปหมด แล้วศูนย์เลี้ยงคนพิการเถื่อน ต้องให้หน่วยงานภาครัฐเข้าไปดูแลอย่างจริงจัง ที่นี่เปิดกี่ปีก็ไม่ทราบ

          แม่แหม่ม : แม่ก็ไม่ทราบ แต่มีครู 5 คน นักเรียน 8 คน อยู่บางบัวทองซอย 5 ค่ะ

- ไม่มีใบอนุญาตด้วย ?

          ปวีณา : พมจ. ตรวจสอบแล้วไม่มีใบอนุญาต ต้องให้ผู้ว่าฯ เป็นผู้รับผิดชอบตรงนี้ด้วย

- มีน้องคนนึงส่งมาในเพจว่าเด็กเยอะที่นี่ ก่อนเบรกดูภาพนี้ คือภาพอะไร ?

          น้าแมว : โดนมีดปอกผลไม้แทง ครูแทงค่ะ เราถามว่าทำไมแทงหลานล่ะ เขาบอกว่าดื้อค่ะ ทางนี้ก็ดื้อแค่นี้ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ ก็ถามว่าตอนโดนแทงเราทำยังไง เขาบอกว่าเขาเข้าห้องน้ำ เลือดไหลออก ทำแผลเอง ครูเอายามาให้แต่ให้เด็กทำเอง

- เชื่อคำพูดน้องออทิสติกนะ ที่สัมผัสมาเยอะเขาจะพูดตรง พูดจริง และจำได้แม่น ?

          ปวีณา : เขาจะไม่โกหกค่ะ

-ทนายรณณรงค์ คดีแบบนี้ต้องทำยังไงต่อไป ?

          รณณรงค์ : คนเปิดสถานที่แบบนี้ต้องมีความรู้หน่อย เพราะต้องใช้วิชาชีพเฉพาะทาง อุปกรณ์อะไรต้องมีพร้อม เผลอ ๆ ต้องเป็นคุณหมอด้วย ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ต้องรีบแจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาช่วยกันดู เพราะน้อง ๆ ไม่สามารถสื่อสารกับเราได้โดยตรง อย่างนี้น่าเป็นห่วงมาก

- แบบนี้เรียกว่าเถื่อนเลยใช่มั้ย ?

          รณณรงค์ : ต้องมีใบอนุญาต มี พม. มาตรวจสอบ มีหน่วยงานรัฐเข้ามาดูแลเป็นระยะ ๆ ไม่ใช่นึกอยากเปิดก็เปิด แต่ก็เข้าใจได้ บางคนอยากเปิดเถื่อน ๆ ก็มีเยอะ ผู้ปกครองไม่รู้ว่าต้องมีใบอนุญาตก็เอาเด็กไปฝากไว้ ก็มีเยอะครับ

- ที่นี่ยังเปิดอยู่ ครูที่สอนคือครูเต้ย ครูต้น ครูอ้วน จริง ๆ มี 5 คน แต่ทราบแค่ 3 ชื่อ ตอนนี้แม่อยากรับรู้ว่าลูกเขาถูกกระทำแบบนี้จริงหรือเปล่า ครูเต้ย ครูต้น ครูอ้วน อยู่ที่ศูนย์ดูแลคนออทิสติก ที่หมู่บ้านวิมานริมน้ำ บางบัวทอง นนทบุรี ช่วยบอกแม่เขาหน่อยจะยังไง หรือติดต่อมาทางท่านปวีณาก็ได้ เด็กที่คุณดูแลอยู่อีก 8 คน ที่เหลืออยู่เป็นอย่างไร ?

          ปวีณา : เราก็ต้องการที่จะเจอ ให้ ตร. ดำเนินการติดตาม

- มีแฟนรายการบอกว่าลูกอยู่ที่นี่ กำลังจะไปรับลูกกลับบ้าน เพราะลูกเป็นออทิสติกเหมือนกัน ควรเอากลับก่อนมั้ยแบบนี้ ?

          รณณรงค์ : ควรนำกลับมา แล้วรอเจ้าหน้าที่นัด พม. ไปตรวจสอบว่าน้องมีอาการแบบไหนบ้าง ต้องตรวจสอบย้อนหลัง แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้

- คุณแม่เอาเรื่องถึงที่สุดมั้ย ?

          แม่แหม่ม : ถึงที่สุดค่ะ ไม่ยอม

- มั่นใจว่าสิ่งที่ลูกเราพูดมา ไม่มีการบิดข้อมูล ?

          แม่แหม่ม : เชื่อใจลูก ลูกไม่เคยโกหก

- ที่เห็นแขน แม่กับน้าบอกว่าโดนไฟแช็กลน ?

          แม่แหม่ม : เขาไม่ตอบว่าโดนลนทำไม

- โดนเอามีดปอกผลไม้แทง เลือดไหลออกมา ครูเอาผ้ากอซกับยาให้น้องทำแผลเองในห้องน้ำ มันสุดจริง ๆ เอายังไง ?

          ปวีณา : ต้องดำเนินการตามกระบวนการยุติธรรม วันนี้ต้องเชิญทุกหน่วยงานไปประชุมกันเลย ที่ภูธรจังหวัด เราต้องเร่งจี้แล้วว่าทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาช่วยดูแล ไม่ใช่ว่าทุกแห่งจะมาเปิดผิดกฎหมายไม่มีความรู้ จนสุดท้ายเด็กอาจตายได้ ก็ต้องให้หน่วยงานเข้ามาให้ความรู้ การเปิดต้องมีความรู้ ต้องมีใบอนุญาตที่ถูกต้อง มีหมอเข้าไปตรวจสอบ ทุกหน่วยงานต้องเข้าไปเร่งแก้ไขปัญหาตรงนี้

- แม่อยากบอกอะไรกับศูนย์แห่งนี้ ?

          แม่แหม่ม : แม่ขอฝากโรงเรียนที่น้องอยู่ ไม่รู้จิตใจท่านทำด้วยอะไร น้องเป็นออทิสติก หรือสมาธิสั้น น่าจะให้ความรักน้อง ให้ความช่วยเหลือน้อง ไม่ใช่ไปทำร้ายน้อง ขอฝากพ่อแม่ทุกคน ถ้าจะเข้าโรงเรียนที่ไหนขอให้ตรวจสอบดี ๆ เดี๋ยวจะเจอเหมือนดิฉันค่ะ

          ปวีณา : ขอให้ทุกหน่วยงานเข้ามาตรวจสอบ สอดส่องพฤติกรรม การหาเงินโดยการใช้ชื่อ บ้าน หรือศูนย์ต่าง ๆ เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง หน่วยงานทุกหน่วยงานต้องเข้าไปตรวจสอบให้ดี ไม่ว่าจะศูนย์เด็กเล็ก ศูนย์พิการ หรือผู้สูงอายุ มากมายเหลือเกินที่มีปัญหามากทั้งประเทศ ก็ขอฝาก ไม่ว่าจะหน่วยงานไหน รัฐบาล ก็เข้ามาดูแลด้วย

- อยู่ในสายกับ "ครูเตย" เป็นเจ้าของศูนย์ ?

          ครูเตย : หนูไม่ได้เปิดเป็นศูนย์นะคะพี่ หนูเปิดเป็นบ้านเลี้ยงเด็กธรรมดา

- รู้จักน้องที่อายุ 29 ปี เป็นเด็กออทิสติก แม่อยู่เยอรมันไหม ?

          ครูเตย : ทราบค่ะ ตอนนี้กำลังงงเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เจอกันอีกทีก็เป็นข่าวแล้วค่ะ กำลังงงเหมือนกันว่าเตยไปทำร้ายน้องเขาตอนไหน

- เขาบอกมีครูต้น ครูอ้วน ?

          ครูเตย : ครูอ้วนน่าจะเป็นเตยนี่แหละค่ะ เพราะเตยอ้วน ครูต้นก็อยู่ด้วยกันนี่แหละค่ะ

- เขาบอกใช้มีดจิ้มไปที่หน้าอกน้อง มีการเอ็กซเรย์ต่าง ๆ นานา หมอบอกเด็กขาดยามานาน ทางครูเตยไม่ให้เด็กกินยาเหรอ ?

          ครูเตย : ด้วยน้องเป็นออทิสติก ยาที่ได้มาไม่เกี่ยวกับออทิสติก เตยสอบถามทางคุณแม่ไปว่ายาอันนี้เป็นโรคลมชัก น้องเป็นโรคลมชักหรือเปล่าคะ แม่บอกว่าน้องไม่ได้เป็น เตยก็ถามว่าต้องทานตลอดใช่มั้ยคะ แม่บอกว่าไม่ทราบเหมือนกัน ด้วยเวลาไปหาคุณหมอ คุณหมอก็เปลี่ยนยาให้เรื่อย ๆ เตยก็เคยถามว่าพอมีใครรู้เรื่องของน้อง ที่พาไปหาหมอตั้งแต่ต้น เพราะการให้หยุดยาเองสำหรับเด็กพิเศษเป็นไปไม่ได้ อันนี้ใคร ๆ ก็รู้ค่ะ

          แม่แหม่ม : แล้วทำไมคุณครูถึงบอกว่าให้หยุดยา เพราะอาจารย์หมอบอกให้หยุด ให้กินอย่างอื่นที่ไม่ใช่ยา ยาแค่ช่วยปลายเหตุ

          ครูเตย : เตยไม่เคยบอกว่าน้องปกติ เพราะคำว่าออทิสติกไม่ปกติแน่นอน แต่ถามว่าดีขึ้นได้มั้ย เด็กที่เตยดูแลไม่ได้ทานยาก็ดีขึ้นได้ ก่อนเตยหยุดยาน้องหรือใด ๆ ทั้งสิ้น ต้องมีการถามคุณแม่แล้วว่าความคิดเห็นตรงกันมั้ย ถ้าที่บ้านโต้แย้งมาเราก็ให้ทานยาเหมือนเดิม

          แม่แหม่ม : เรามีคลิปคุยกัน เรามีไลน์คุยกัน คุณบอกว่าลูกฉันปกติ ทำไมต้องกินยา น้องไม่ต้องพึ่งยา แล้วคุณถามว่าคุณแม่จะให้หยุดยามั้ย เราก็ถามคุณว่าอยู่ที่ดุลยพินิจของคุณ เพราะคุณบอกว่าคุณมีอาจารย์หมอ แล้วเราไม่ได้เก่งเรื่องนี้ คุณแม่ก็ต้องเชื่อใจคุณใช่มั้ย เพราะเราจ่ายคุณแพง

- จะปฏิเสธยังไง ?

          ครูเตย : ถ้าที่เตยบอก ถ้าให้หยุดยาเอง ทุกอย่างต้องปรึกษาผู้ปกครองทุกอย่าง ถ้าจะให้หยุดยา อยู่ ๆ บอกว่าหยุดยาเลยค่ะ แสดงว่าต้องมีมูลเหตุถูกมั้ยคะ ถ้าครูถามว่ายานี้แก้โรคนี้ ถ้าคุณแม่หรือคนที่เลี้ยงน้องอยู่ที่บ้าน รู้ข้อมูลของยาจริง เอามาคุยกับครู ต้องกินต่อเนื่อง ครูไม่สามารถหยุดยาให้น้องได้ค่ะ

- จะบอกว่าได้รับการอนุญาตจากแม่แล้วให้หยุดยา ?

          ครูเตย : ใช่ค่ะ

- ครูเตยจบหมอหรือเรียนที่ไหน ?

          ครูเตย : เตยไม่ได้จบหมอ เราพูดจากประสบการณ์ค่ะ

- ประสบการณ์ไม่สามารถบอกได้นะในเด็กแต่ละคน ?

          ครูเตย : ตอนนี้เตยก็ช็อกเหมือนกัน คนทั้งประเทศด่าเตยอยู่คนเดียว

- เขาจะจับด้วยครับ ?

          ครูเตย : เข้าใจค่ะ แต่ถามว่าถ้าผู้ปกครองไม่อนุญาต คุณหนุ่มจะกล้าให้ลูกเขาหยุดยามั้ยคะ

          ปวีณา : เรื่องหยุดยาไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ เอาเรื่องทำร้ายร่างกายดีกว่า เพราะเดี๋ยวจะไปที่ภูธรจังหวัด เพราะทางคุณแม่เขาแจ้งความคุณแล้ว ฉะนั้นคงต้องให้ทาง ตร. เชิญตัวคุณไปชี้แจงนะคะ เพราะคุณก็ต้องรับฟังด้วย เพราะมันเกิดเหตุในสถานที่ของคุณ ก็ให้ ตร. ดำเนินการตามกระบวนการยุติธรรมแล้วกัน

- ที่ของคุณมีใบอนุญาตมั้ย ?

          ครูเตย : พี่คะ หนูไม่ได้เปิดเป็นศูนย์ พี่ต้องแยกแยะตรงนี้นะคะ หนูเลี้ยงเด็กเป็นเดย์แคร์ ดูแลเด็กไม่ถึง 5 คน คนดูแลมี 4 คนค่ะ

- ทนายว่าไง ?

          รณณรงค์ : ต้องดูจำนวนที่รับฝากว่าเท่าไหร่ ถ้ารับฝากเยอะขนาดนี้ต้องเปิดเป็นศูนย์แล้ว ที่สำคัญคุณหมอที่ไหนเป็นที่ปรึกษาศูนย์แห่งนี้ ต้องขอเจอคุณหมอด้วย คุณหมอที่บอกว่าให้หยุดยาด้วย แม่ก็อยากเจอด้วย

- ครูเตย ตกลงคนไหนทำร้ายน้อง เพราะเด็กมีร่องรอยบาดแผลเต็มตัวเลย ?

          ครูเตย : เตยต้องสอบถามครูเหมือนกันค่ะพี่ เพราะเตยก็ไม่รู้ ยังงงอยู่ว่าใครทำร้ายน้อง ต้องเรียกครูมาเคลียร์ประเด็นนี้เหมือนกัน ไม่ได้แก้ต่างแทนครูนะคะ

          ปวีณา : เดี๋ยว ตร. จะเชิญครูเตยไปนะ

- เด็กจมูกยุบไปเลยนะ กระดูกหัก แล้วต่อเองผิดรูป มันมีหลักฐานทั้งหมดเลยนะครับ ?

          ครูเตย : กระดูกหักเลยเหรอคะ

- มันมีเวลาว่าน่าจะเกิดช่วงไหนด้วย มันคือช่วงเวลาที่เขาอยู่กับคุณนะ ?

          ครูเตย : งั้นเดี๋ยวขอสอบถามครูก่อนนะคะ หนูไม่ทราบจริง ๆ

- เรื่องไฟแช็กลนแขนเด็ก มีมั้ย ?

          ครูเตย : ถ้าถามหนูเอาจริง ๆ หนูไม่รู้

- ถามครูคนอื่นว่ามีใครใช้สากกะเบือตีน้องหรือเปล่าด้วยนะ ที่บ้านมีสากมั้ย ?

          ครูเตย : มีทุกบ้านค่ะ บ้านใครก็ต้องมีสาก

- แต่บ้านผมไม่มีสาก เดี๋ยวว่ากันไปตามกระบวนการ ลองไปถามคนอื่น ๆ ที่สอนดู ถ้าครูเตยไม่เคยทำ คนอื่นเคยทำหรือเปล่า แล้วทนายบอกว่าถ้าดูแล 4 คน แบบนี้ต้องขอนะ หมอที่บอกไม่ให้เด็กกินยาเป็นใคร ผมว่าคงหลายเรื่อง เชื่อว่าเดี๋ยวคงมีผู้ปกครองไปรับเด็กเพิ่มขึ้นนะ ?

          ครูเตย : ค่ะ

- พี่รณณรงค์ไปด้วยมั้ย ?

          รณณรงค์ : เดี๋ยวไปด้วย สถานรับเลี้ยงเด็กที่ไม่รู้ว่าเด็กโดนอะไร อยากเจอ ตอบไม่ได้เลยว่าเด็กโดนไฟ โดนสากกะเบือ โดนซ้อม ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

          ปวีณา : เชิญทนายไปด้วย (หัวเราะ)