เปิดใจ ลุงเดินกลับบ้าน 700 กม. ถูกกรีดกระเป๋า ไร้เงินติดตัว หวังขอกลับไปตายที่บ้านเกิด

          ลุงวัย 50 เดินกลับบ้านเกือบ 700 กม. ถูกโจรกรีดกระเป๋าหมดตัวที่กรุงเทพฯ เจอคำพูด ตร. ซ้ำเติม สุดท้ายมุ่งหน้าถึงอุดรฯ สำเร็จ รับเหมือนตายแล้วเกิดใหม่


          จากกรณีมีคนไปพบชายคนหนึ่งเดินจูงจักรยานข้างถนนสาย อ.หนองหาน-กุมภวาปี บริเวณบ้านหนองบัวแดง ต.หนองไผ่ อ.หนองหาน จ.อุดรธานี จึงเข้าไปสอบถาม ทราบว่าชื่อ นายอู๊ด อายุ 50 ปี ชาวบ้านเมืองนาซำ ต.นาไหม อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี เจ้าตัวบอกเดินเท้าเปล่ามาจากสถานีรถไฟที่กรุงเทพฯ หลังถูกโจรล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียวและตั๋วรถไฟก็โดนขโมยไปด้วย จึงต้องเดินเพื่อจะกลับบ้าน

          เมื่อมาถึง จ.สระบุรี มี รปภ.ใจดีมอบจักรยานให้ปั่นก็เดินทางมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่วันที่ 9 เมษายน จนมีพลเมืองดีมาพบ ต่อมา แอดมินบ้านดุงอัปเดตเข้าช่วยเหลือ นำรถตู้มารับไปส่งถึงบ้าน ท่ามกลางความดีใจของญาติ ๆ ซึ่งญาติบางคนถึงกับช็อกที่ได้เจอนายอู๊ด เพราะนึกว่าตายไปแล้วเนื่องจากติดต่อไม่ได้กว่า 20 วัน

          เกี่ยวกับเรื่องนี้ วันที่ 29 เมษายน 2567 เพจเฟซบุ๊กโหนกระแส รายงานว่า บรรยากาศที่บ้านของนายอู๊ด พื้นที่หมู่ 10 บ้านเมืองนาซำ ต.นาไหม พบว่า มีญาติ ๆ และเพื่อนบ้านเดินทางมาเยี่ยมนายอู๊ด พร้อมถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งเจ้าตัวมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส หลังต้องทนเดินและปั่นจักรยานเป็นระยะทางเกือบ 700 กิโลเมตร จนสุดท้ายได้กลับถึงบ้าน


          นายอู๊ด กล่าวว่า ตนไปทำงานรับจ้างก่อสร้างอยู่ที่บ้านภรรยาที่ อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี ก็อยากกลับมา จ.อุดรธานี ในช่วงเทศกาลสงกรานต์ เพื่อมาเยี่ยมเยียนญาติพี่น้อง ก่อนมาภรรยาให้เงินติดตัวมา 1,100 บาท นั่งรถโดยสารจาก อ.บ้านแหลม มาถึงสถานีรถไฟ ช่วงเย็นวันที่ 9 เมษายน ซื้อตั๋วรถไฟซึ่งน่าจะออกประมาณ 21.30 น. จึงไปนอนรอแถวสถานี

          ตื่นขึ้นมาปรากฏว่ากระเป๋าสตางค์ถูกฉีก ทั้งเงินทั้งบัตรประชาชน รวมทั้งตั๋วรถไฟหายไปหมด ตนตกใจมาก เดินไปหาตำรวจแถวนั้นเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ตำรวจบอกว่า มีปัญญามาก็มีปัญญากลับบ้านได้ ตนเห็นตำรวจพูดแบบนั้นจึงเดินออกมา ตัดสินใจเดินกลับบ้าน เดินเรื่อย ๆ เหนื่อยก็พัก

          พอมาถึงสระบุรีก็เดินไปขอน้ำกินกับพี่ รปภ. คนหนึ่ง ตนก็เล่าให้เขาฟัง เขาสงสารจึงยกจักรยานให้ บอกว่าปั่นกลับบ้านไปเลย พร้อมให้เงินมาจำนวนหนึ่ง ตนก็ปั่นมาเรื่อย ๆ จักรยานเกิดยางรั่ว เงินก็ไม่มี พระที่บิณฑบาต และชาวบ้านที่สงสารก็ให้เงินทีละ 10 บาท 20 บาท 100 บาท เอาไว้ซื้อข้าวกิน ปกตินอนตามศาลาริมทางกลางวัน กลางคืนค่อยเดินและปั่นจักรยานเพราะอากาศไม่ร้อน


          หลังเกิดเรื่องตอนแรกตั้งใจว่าจะกลับเพชรบุรี แต่ก็ตัดสินใจไม่กลับ เพราะภรรยาก็ไม่มีเงิน จึงเลือกกลับบ้านที่อุดรธานี ตอนเดินทั้งเหนื่อยทั้งท้อ คิดในใจหิวต้องแวะวัด นอนข้างศาลา กินน้ำที่เหลือตกอยู่ข้างทาง คิดเสมอในใจว่า ยังไงต้องตายบ้านเกิด แม้ขาเดินไม่ไหว แต่ใจต้องสู้ ดีใจที่ได้กลับมาถึงบ้านแล้ว เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ขอขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือ ชาตินี้จะไม่ลืมพระคุณเลย

          ด้าน พี่สาวลุงอู๊ด บอกว่า ตอนรู้ว่าน้องชายจะกลับมาเยี่ยมบ้าน ตนก็เฝ้ารอ ผ่านไปวันแล้ววันเล่าก็ไม่เห็น จนภรรยาเขาขึ้นมาวันที่ 17 เมษายน แต่ก็ไม่ได้มากับน้องชาย ตนก็ใจหาย ไปแจ้งความก็แล้ว หาหมอดูก็แล้ว จู่ ๆ โผล่มาบอกว่าถูกล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินกลับบ้าน ทุกคนที่เป็นญาติและชาวบ้านก็ดีใจ เหมือนน้องชายตายแล้วเกิดใหม่ ดีใจที่เห็นกลับมาบ้านครบ 32 ประการ