นักวาดการ์ตูนอินดี้ ที่มีคนอ่านเป็นล้าน (Lisa)
ใครจะคาดคิดว่าตัวการ์ตูนสีดำปิ๊ดปี๋ดูขี้เหร่ แถมยังมีขนรักแร้ยาว ๆ ที่ชื่อ "ไอ้แป้น" (ชื่อใน twitter คือ @i_phan ) หรือ ควายดำ เขาโค้งชื่อ "พวงชมพู" จะมีคนสนใจติดตามเรื่องราวของพวกเขามากถึง 2-3 ล้านคนแล้ว ทั้ง ๆ ที่จุดเริ่มต้นมาจากการ์ตูนลายเส้นยึกยือที่เขียนขึ้นด้วยความรักในการวาดของผู้หญิงคนหนึ่ง จิราภรณ์ โคตรมิตร ซึ่งไม่ได้ร่ำเรียนศิลปะมาแต่อย่างใด
"แต่ก่อนเราเป็นมนุษย์เงินเดือนเหมือนคนอื่น ๆ เรียนจบด้านการท่องเที่ยว ทำงานโรงแรม ทำงานร้านอาหาร แล้วออกมาเปิดร้านกับเพื่อนทำตุ๊กตาแฮนด์เมดขายกัน ตอนหลังเริ่มทำโปสการ์ดขาย เลยวาดภาพลงโปสการ์ด โดยใช้โปรแกรม Paint ง่าย ๆ ลายเส้นสั่นมาก ดูแล้วไม่สวยสักนิด พอทำไปเรื่อย ๆ ชักเริ่มสนุก เพราะการวาดการ์ตูนเป็นสิ่งที่ชอบทำตอนเด็ก ๆ ชอบอ่านการ์ตูนแล้ววาดตาม พอได้กลับมาทำอีกครั้งจึงคิดต่อยอดโดยนำเรื่องของตัวเอง และเพื่อนในแต่ละวันมาผูกเป็นเรื่องราว วาดไว้อ่านกันเอง สนุก ๆ ทำเก็บไว้เรื่อย ๆ พอเริ่มหมดสนุกก็คิดหาพื้นที่สาธารณะตามเว็บไซต์ เลยไปทำบล็อกไว้ที่ Exteen.com ช่วงว่างจากขายของก็วาดการ์ตูนใส่บล็อกของตัวเอง ปรากฏว่ามุขที่โดนใจคนเยอะมาก มาจากควายดินเผาที่ขายในร้านเกิดเขาหัก เราก็หยิบมาเล่าเปรียบว่า ถ้าเขาหักข้างหนึ่งก็เหมือนเรารักเขาข้างเดียววันต่อมาเขาควายอีกข้างหักอีก ก็เหมือนว่าแม้ไม่มีเขา แต่เราก็ยังอยู่ได้... มุขนี้คงจะโดนใจคนเยอะ เลยมีการฟอร์เวิร์ดเมล์ต่อ ๆ กันไป จนทำให้มีคนตามเข้ามาอ่านมากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงวันนี้น่าจะประมาณ 2-3 ล้านคลิกแล้ว"
จิราภรณ์ โคตรมิตร
ถึงวันนี้มีคนคลิกอ่านการ์ตูนไอ้แป้นประมาณ 2-3 ล้านคลิกแล้ว ที่มาของกระแสความนิยมก็คงเพราะตัวการ์ตูนของเธอล้วนแต่เป็นสีดำ ทั้งที่การ์ตูนส่วนใหญ่ในท้องตลาดเป็นสีขาว บวกด้วยเรื่องราวที่บอกเล่าก็หยิบมา จากเรื่องใกล้ตัว ซึ่งคนส่วนใหญ่มองผ่าน แต่กลับให้แง่คิดสะกิดใจได้อย่างจัง "การ์ตูนสีดำมีแต่คนไม่ชอบ หรืออย่างควายที่มักถูกใช้เป็นตัวแทนคนโง่ แต่เรามองเห็นมุมที่สวยงามจากสิ่งที่คนไม่ชอบมาทำให้มันน่ารัก ทำให้เห็นว่าควายก็สามารถสอนคนได้ให้ควายแทนตัวเราเป็นตัวการ์ตูนชื่อ "พวงชมพู" มีเพื่อนเป็นลิงชื่อ "เขียวเสวย" และมีไอ้แป้นเป็นตัวแทนเราในภาคของคน แล้วใส่เรื่องราวจากมุมมองความคิดของเราลงไป เป็นเรื่องใกล้ตัวที่มาจากมุมมองความคิดในแง่บวก ซึ่งหลายคนที่อ่านจะเริ่มคิดเหมือนเรา เขาจะมองข้ามความเป็นสีดำของตัวการ์ตูน แล้วมองเห็นตัวการ์ตูนเป็นสีขาว เพราะเรื่องราวที่เราใส่ลงไปเป็นสีขาว"
ตั้งแต่เริ่มทำมาถึงวันนี้มองว่าสิ่งที่ทำไม่ใช่เรื่องยาก เพราะเราไม่ได้คาดหวังว่าตัวการ์ตูนของเราจะเป็นที่รู้จักขนาดนี้ ส่วนใหญ่คนจะคิดก่อนลงมือทำว่าทำแล้วจะได้ผลเป็นอะไร แต่เราคิดแค่อยากวาดการ์ตูนให้คนอ่านไปเรื่อย ๆ แค่นี้ก็ดีใจแล้ว"
วันนี้เรื่องราวของไอ้แป้นไม่เพียงแต่โดนใจนักอ่าน แต่ยังเป็นแรงบันดาลใจให้อีกหลายคนคิดอยากวาดการ์ตูนขึ้นมาบ้าง "ก่อนอื่นต้องสำรวจ และมองเห็นความสามารถของตัวเอง เมื่อพบแล้วต้องคิดทำให้แตกต่าง ที่สำคัญคืออยากให้ทุกคนลงมือทำก่อน จะได้รู้ว่ามีอะไรที่ต้องแก้ไข แล้วพัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ ทุกคนเป็นนักวาดการ์ตูนได้ แต่ตัวการ์ตูนจะมีชีวิตก็ต่อเมื่อผู้วาดมีความมั่นใจ และรักในสิ่งที่ทำด้วย"
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก i-phan.com , นิตยสาร Lisa
