เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ arthur de SKY สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ปัจจัยสำคัญในการดำเนินชีวิตคงหนีไม่พ้น "เงิน" ที่จำเป็นต้องมีไว้จับจ่ายใช้สอย ซื้ออาหาร จ่ายค่าบ้าน ผ่อนรถ หรือแม้กระทั่งจ่ายค่ารักษาพยาบาลในยามเจ็บไข้ ทว่าเงินจำนวนเท่ากัน แต่ละคนอาจประเมินค่าเอาไว้ไม่เท่ากันก็ได้ เหมือนกับเรื่องราวที่ถูกบอกเล่าโดย คุณ arthur de SKY สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ซึ่งเขาได้เรียนรู้ว่าค่าของเงิน 100 บาท ที่เขามี สามารถสร้างความสุขใจให้กับผู้อื่นได้มากเพียงใด และความสุขใจของใครคนนั้นก็ทำให้เขามองเห็นคุณค่าของเงินได้มากขึ้นด้วยเช่นกัน ..
เงิน ๑๐๐ บาทของคุณ มีค่าแค่ไหนครับ by คุณ arthur de SKY
เมื่อเช้าระหว่างขับรถมาทำงาน
อยู่บนถนนกำแพงเพชร ๗ กำลังจะเลี้ยวเข้าอโศก
ผมสังเกตเห็นคุณลุงแก่ ๆ คนหนึ่ง เดินถือถาดใส่ขนมเร่ขายให้รถที่ติดไฟแดงอยู่
ครั้งแรกที่ลุงเดินผ่านรถผมไป ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนะ
รถเคลื่อนไปได้หนึ่งครั้ง ผมยังเลี้ยวไม่ได้ แต่คราวนี้ใกล้แยกกว่าเดิม
ทำให้ผมเห็นสีหน้าและท่าทางของลุงเขาได้ชัดขึ้น
ออกตัวไว้ก่อนว่า ผมอาจจะคิดมากไปเอง
แต่สีหน้าของลุง ท่าทางของลุงที่ผมเห็นเมื่อเช้า ทำให้ผมนึกถึงชีวิตช่วงหนึ่งของตัวเอง
ช่วงที่ท้อแท้กับชีวิตมาก ๆ รู้สึกชีวิตหมดหวังทุกอย่าง เหนื่อยกาย ล้าหัวใจ
แต่ชีวิตก็ต้องดิ้นรนต่อไป
ชีวิตช่วงนั้น อย่าว่าแต่มาม่าเลยครับ เงินยี่สิบบาทคือค่าอาหารทั้งสัปดาห์
บางครั้ง ข้าวบูดก็ยังต้องกิน สิ่งที่ช่วยเราผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้ คือ
ความรู้สึกว่า ยังมีเรื่องดี ๆ ในชีวิตอยู่นะ
ผมเปิดกระจกเรียกลุง สีหน้าลุงดีใจมาก
ปกติผมไม่ค่อยพกเงินสดติดตัว ทั้งตัวผมมีร้อยยี่สิบ ผมยื่นแบงก์ร้อยให้ลุง ผมบอกว่าไม่ต้องทอน
คุณลุงขอบคุณน้ำตาคลอ
ผมอยากให้คุณได้เห็นสีหน้าของลุงคนนี้เมื่อเช้าเป็นที่สุด
ผมไม่รู้ว่า ลุงเขาเจอเรื่องอะไรอยู่ แต่ผมเชื่อว่าเงินหนึ่งร้อยที่ผมจ่ายไปเมื่อเช้านั้น คุ้มค่ามาก ๆ
ผมมานั่งนึกถึงครั้งหนึ่ง มีเพื่อนมาขอยืมเงินหนึ่งร้อยบาท บอกว่าจะเอาไปซื้อนมให้ลูกกิน
ถ้าเย็นนี้จะไปดูหนัง ร้อยนึงคงเอาไม่อยู่
กินชาบูก็เกินหนึ่งร้อย
ขณะที่เราจ่ายมากกว่าหนึ่งร้อยไปกับเรื่องที่เราคิดว่าสำคัญ
อาจมีบางคนที่ไม่มีแม้แต่สิบบาทเพื่อจ่ายให้กับเรื่องที่จำเป็นจริง ๆ
ผมไม่ได้ร่ำรวยอะไรนะครับ เป็นพนักงานทำงานบริษัทธรรมดา มีหนี้อยู่หลายแสน ขับฮอนด้าอเมซ อยู่ห้องเช่าเล็ก ๆ
แค่อยากมาเล่า อยากให้เราได้ลองใส่ใจชีวิตคนจริง ๆ รอบ ๆ ตัวเรา ไม่ใช่แค่ชีวิตคนใน Social Network
ชีวิตผู้คนที่เดินผ่านเราไปมา คนที่เราเข้าไปเกี่ยวข้องกับเขาได้
การหยิบยื่นน้ำใจของเราด้วยการทำเรื่องเล็ก ๆ ให้คนอื่น อาจกลายเป็นการรดน้ำให้หัวใจที่แห้งผากของเขาก็ได้
และเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่าที่เราทำได้นี่แหละครับ ที่ผมเชื่อว่ามันทำให้โลกนี้น่าอยู่มากขึ้น
มันทำให้หัวใจของเราพองโต
มันทำให้เราใช้ชีวิตอย่างคนที่มีชีวิตจริง ๆ
ไม่มีใครจนเกินกว่าจะให้คนอื่นได้...พ่อผมเคยสอนไว้
แล้ววันนี้ เงิน ๑๐๐ บาทของคุณมีค่าแค่ไหนครับ
สำหรับผม มันมากกว่า ขนมถุงนี้แน่ ๆ
