เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก morefm.co.nz
ใครที่ได้มีโอกาสชมภาพยนตร์เรื่อง The Notebook (2004) หรือได้อ่านหนังสือในชื่อเดียวกันของนิโคลัส สปาร์ก คงจะเสียน้ำตาด้วยความซาบซึ้งให้กับความรักระหว่าง โนอา ชายผู้มั่นคงในรัก และอัลลี่ หญิงที่ป่วยด้วยโรคความจำเสื่อม แต่ตอนนี้เราได้พบกับคู่รักอย่างใน The Notebook ที่มีชีวิตอยู่จริง ๆ แล้ว ทั้งคู่คือคุณตาแจ็ค พอตเตอร์ วัย 91 ปี จากเมืองโรเชสเตอร์ มณฑลเคนต์ ประเทศอังกฤษ และคุณยายฟิลลิส วัย 93 ปี ซึ่งป่วยด้วยโรคความจำเสื่อม
ทุก ๆ วัน คุณตาจะเดินทางไปเยี่ยมคุณยายที่บ้านพักสำหรับผู้ป่วยอยู่เสมอ สิ่งที่คุณตาจะต้องทำเป็นประจำคือการอ่านสิ่งที่คุณตาได้บันทึกเอาไว้ในไดอารี่ให้คนรักฟัง นับตั้งแต่วันแรกที่พบกัน จวบจนแต่งงาน ใช้ชีวิตที่มีความสุขด้วยกัน และในทุกวันนี้คุณตาก็ยังคงคอยจดบันทึกอยู่เสมอว่าได้ทำอะไรให้ หรือมีอะไรสำคัญ ๆ เกิดขึ้นกับคุณยายฟิลลิสบ้าง
"เป็นคืนที่วิเศษจริง ๆ ได้เต้นรำกับผู้หญิงที่วิเศษมาก หวังว่าจะได้พบเธออีก" นี่เป็นข้อความเกี่ยวกับ "เธอ" ข้อความแรกที่คุณตาได้บันทึกลงไปในวันที่ 4 ตุลาคม 1941 หลังจากได้พบกับผู้หญิงสุดวิเศษในงานเต้นรำของสโมสรทหาร ซึ่งคุณตาบอกว่า เมื่อกลับไปถึงค่ายพักก็รีบจดบันทึกความรู้สึกนี้ลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะมันเป็นความรู้สึกที่พิเศษมาก และคิดว่ามันอาจจะเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตก็ได้
และมันก็กลายเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตจริง ๆ คุณตาได้พบกับคุณยายอีกหลายครั้งหลังจากนั้น ทั้งคู่คบหากัน และในที่สุดก็ได้แต่งงานกันในอีก 16 เดือนให้หลัง ทั้งสองอยู่ด้วยกัน และคุณตาก็ยังคงจดบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่ รวมทั้งเรื่องโจ๊กขำขันที่เข้าใจกันเพียงสองคนลงไปในไดอารี่อย่างสม่ำเสมอ
คุณตาแจ็คออกจากงานราชการทหาร และทำงานเป็นผู้ดูแลรักษารวมทั้งซ่อมบำรุงอาคาร และสถานที่สำคัญทางราชการของอังกฤษ จวบจนเกษียณอายุในปี 1982 จากนั้นจึงได้ทำงานรับจ้างพิมพ์ดีดอยู่ที่บ้านกับคุณยายฟิลลิสเรื่อยมา จนกระทั่งเข้าสู่วัยชรา และคุณยายก็เริ่มปรากฏอาการของโรคความจำเสื่อม จึงจำเป็นต้องให้คุณยายไปอยู่บ้านพักสำหรับผู้ป่วยแทน เพื่อที่จะได้รับการดูแลอย่างถูกต้อง แต่คุณตาก็ยังคงเดินทางไปหาทุกวันเพื่ออ่านบันทึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในวันเก่า ๆ ให้เธอฟัง โชว์รูปถ่ายเมื่อครั้งวันวานให้ดู และใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ทุกครั้งที่ไป เธอจะยื่นแขนทั้งสองข้างออกมาแล้วก็สวมกอดผมไว้ เธอเป็นคนน่ารักเสมอไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม"
คุณตาแจ็คกับคุณยายฟิลลิสเพิ่งจะฉลองครบรอบการแต่งงานปีที่ 70 ไปเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งจัดเป็นงานเล็ก ๆ ร่วมกับเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ในบ้านพัก และยังได้รับการ์ดร่วมแสดงความยินดีจากควีนเอลิซาเบธอีกด้วย
"ตาจำมันได้ดีอย่างกับว่าตอนที่เราเจอกันครั้งแรกนั้นเพิ่งจะเกิดขึ้นไปเมื่อวาน เธอเดินเข้ามา แล้วก็มาขอเต้นรำกับตา เธอเป็นคู่เต้นที่เก่งมาก แล้วก็แก่กว่าตาอยู่สักหน่อย ตาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่วิเศษมากเลยนะ และตอนนี้ความคิดนั้นของตาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย" คุณตาแจ็คกล่าวอย่างมีความสุข อันทำให้รับรู้ได้ว่าทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างคุณตาแจ็คกับผู้หญิงที่วิเศษที่สุดในชีวิตของคุณตา เป็นสิ่งที่มีค่า มีความหมาย และยังคงแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำของคุณตาเสมอ
