นอท กองสลากพลัส เคลียร์ใจ รวยหมื่นล้าน ทำไมต้องหาทุน 200 ล้าน นายทุนเป็นใคร

          "มีประเด็นคอมเมนต์กันมากมายถึงเรื่องที่ผมโพสต์หานายทุน จำนวนเงิน 200 ล้านบาท


          ข้อแรก ธุรกิจนี้เป็นของผม 94% และเป็นของทีมงานผมอีก 6% ส่วนนายทุนทั้งหมดนั้นเป็นเพียงผู้ให้กู้ยืมเงินเท่านั้น

          โดยปกติธุรกิจส่วนใหญ่เขาก็กู้เงินมาทำธุรกิจกันทั้งนั้นละครับ เพียงแต่เค้าอาจจะกู้แบงก์ หรือขอหยิบขอยืมใครมาทำธุรกิจ เพียงแต่ว่าของผมมันกู้แบงก์ไม่ได้ เพราะวงเงินมันสูงมาก บริษัทยังมีอายุเพียง 2 ปี และบริษัทไม่มีทรัพย์สินมาค้ำประกัน

          ลองคิดดูนะครับ ผมขายลอตเตอรี่ 1 ล้านใบต้องใช้เงินสดประมาณ 100 ล้านบาท ในการซื้อของมาขาย และช่วงที่ผมเติบโตหนัก ๆ จนรันด้วยตัวเองไม่ไหวคือช่วง 1-8 ล้านใบ ช่วงนั้นผมเติบโตงวดละ 1 ล้านใบ นั่นหมายความว่าทุก 15 วัน ผมจะต้องหาเงินเพิ่มเพื่อมาซื้อของงวดละ 100 ล้านบาท หรือ หาเงินเพิ่มเดือนละ 200 ล้านบาทเลยทีเดียว

          ถึงแม้ว่าผมจะใช้วิธีการซื้อหมุนหลายล็อต ซื้อมาชุดหนึ่ง 2 ล้านใบ พอขายได้ก็นำเงินไปหมุนซื้อมาใหม่ แต่สุดท้ายมันก็ไม่พอในการขายอยู่ดี เพราะปัจจุบัน วันแรกเราต้องมีลอตเตอรี่ถึง 5 ล้านใบเพื่อจำหน่าย

          ตอนที่ผมเริ่มหานายทุนหยิบยืมครั้งแรกนั้น ผมหอบเอาข้อมูลและยอดขายไปคุยกับเขาว่าผมสามารถจ่ายดอกให้เขาได้ทุกเดือน เพื่อกู้เงินเค้า

          ตอนนั้นผมมีลูกค้า 400,000 กว่าคน ขายได้ประมาณ 1.5 ล้านใบ ซึ่งตัวผมเองนั้นก็มีชื่อเสียงในวงการออนไลน์พอสมควร มีผลงานต่าง ๆ มากมาย ทำให้คนที่ให้ผมยืมเงินรู้จักนิสัยใจคอผมมาบ้าง อย่างตอนที่ผมขายฝาก บ้าน-คอนโดนั้น ผมก็ได้ดอกมาถูกอย่างไม่น่าเชื่อ เพียง 1 บาทต่อเดือนเท่านั้น โดยคนให้กู้บอกว่ารู้จักผม เห็นผมเป็นนักสู้ อยากสนับสนุนให้ผมทำธุรกิจนี้ โดยที่ผมเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร ผมขายฝากผ่านบริษัท และลูกน้องของเขาเป็นคนดำเนินการ

          4. เงินทุนจากการที่ผมหาทุนผ่านเฟซบุ๊ก มีลูกค้าปล่อยกู้ผมราว ๆ 7-8 ราย (ด้วยการโพสต์บนเฟซบุ๊กนี่ละ)

          และที่ผ่านมาเงินทุกบาทยังอยู่ครบเป็นทุนหมุนซื้อลอตเตอรี่ ยืมใครมาเท่าไหร่อยู่เท่านั้น และผมเองก็ส่งดอกเบี้ยตรงเป๊ะไม่มีขาด เพื่อรักษาเครดิต

          สำหรับที่บอกว่าผมโม้ว่าขายได้เป็นหมื่นล้าน ทำไมต้องมาหาเงินแค่นี้

          หมื่นกว่าล้านมันคือ "ยอดขาย" ครับ เมื่อหักต้นทุน + ค่าใช้จ่ายแล้ว มันไม่ได้เหลือเยอะอะไร เดี๋ยวสิ้นปีผมยื่นภาษีก็คงเห็นตัวเลขกัน

          ส่วนประเด็นที่ว่าเงินเทา ตู้ห่าว หรือเปล่านั้น ขอตอบว่าเงินที่ผมยืมมาจากนักธุรกิจของผมทุกคนก็ประกอบอาชีพสุจริต มีหน้ามีตาทางสังคม และเงินทุกบาทก็เป็นเงินที่ถูกนำเข้าระบบธนาคารตรวจสอบได้

          สุดท้ายที่ผมจำเป็นต้องประกาศหาทุนเพิ่มก็เพราะ

          2. นายทุนไม่ต่อสัญญาเงินกู้

          ทั้งสองข้อทำให้ กระแสเงินสดในบริษัทเราลดลงไปจนอาจจะได้รับผลกระทบ ผมเลยต้องรีบหาทางแก้ไข

          การที่ผมขอยืมหรือกู้เงินมาทำธุรกิจ ผมเองก็ว่าเป็นสิ่งที่เหมาะสม เพราะผมเอากำไรมาจ่ายดอกเบี้ย ผมขายของได้กำไรขั้นต้น 3.50 บาท (หัก vat) ใน 3.50 นั่นผมเสียดอกตก 1.25 บาท ผมเองก็ยังเหลือกำไรให้บริหาร และทำการตลาด

          เดี๋ยวอาจจะมีคนค่อนแคะว่า เห็นซื้อ Supercar ใช้เงินเป็นว่าเล่นทำไมต้องมาขอยืมคนอื่น
ขอบอกว่าเงินส่วนตัว กับเงินบริษัท มันคนละส่วนกันครับ ชีวิตส่วนตัวผมแยกกับบริษัทโดยสิ้นเชิง

ขอบคุณข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก นอท พันธ์ธวัช นาควิสุทธิ์