สรุปข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ภาพประกอบจาก มหา'ลัยชีวิต
"ความสุข" เป็นสิ่งนามธรรมที่มนุษย์ทุกคนใฝ่ฝัน ในชีวิตของแต่ละคนนั้น มีขีดจำกัดของความสุขไม่เท่ากัน บางคนต้องการลาภ ยศ สรรเสริญ จึงจะพอใจ บางคนต้องการเงินทอง จึงจะถือว่าประสบความสำเร็จ ในขณะที่บางคนขอแค่มีเวลาได้อยู่กับความคิด และสิ่งที่ตัวเองรัก หัวใจก็เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขแล้ว ดังเช่น ชายสูงวัย "ทวีไทย บริบูรณ์"
สำหรับ "ทวีไทย หรือ อ.ทวีไทย" ปัจจุบัน อายุ 62 ปี เป็นคนจังหวัดชลบุรี จบการศึกษาระดับปริญญาตรี จากคณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ (เกียรตินิยมอันดับ 2) มหาวิทยาลัยศิลปากร และเข้ารับราชการตำแหน่งอาจารย์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ต่อมาก็จัดตั้งบริษัทของตัวเองขึ้นมา ชื่อ ไทยเทอราเซรามิค ผลิตงานเครื่องปั้นดินเผา (โดยการศึกษาด้วยตนเอง) ปี พ.ศ. 2515-2536 จำหน่ายทั้งภายในและต่างประเทศ
"อ.ทวีไทย" คร่ำวอดอยู่ในวงการเครื่องปั้นดินเผามานาน และเป็นคนที่ชอบเก็บสะสมจักรยายโบราณมากๆ โดยเก็บมาตั้งแต่สมัยรัชการที่ 5 ทั้งนี้เพราะอาจารย์มองว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งของล้ำค่า หาดูได้ยากยิ่ง โดยอาจารย์ใช้บ้าน ในซอยสวนผัก เขตตลิ่งชัน กรุงเทพฯ เป็นที่เก็บสะสมสิ่งมีค่าเหล่านี้ไว้ จนทำให้ชาวบ้านละแวกนั้นต่างเรียกบ้านหลังนี้ว่า "บ้านจักรยาน"
"งานสะสมที่อยู่ที่นี้ก็ คือ ของเล่น เหมือนทุกคนที่มีของเล่น เพื่อตอบสนองตัวเอง ผมไม่เที่ยวไม่ดื่ม ก็เท่านั้นเอง เรียนรู้ในสิ่งที่เรามี เราสะสมมันก็ต่อยอดความรู้ของเราต่อไปอีก ชีวิตก็เหมือนม้วนเทป เราร้องเเละบันทึก มันมีหน้าแรกหน้าสอง ม้วนต่อไป จนม้วนสุดท้าย ก็คือม้วนที่เราไม่ได้ร้องแล้ว อย่าไปยึดติด สิ่งที่ผ่านไปผิดไปแล้วมันแก้ไขไม่ได้ ชีวิตที่เกิดมาได้ก็กำไรแล้ว กำไรสุข กำไรทุกข์ ได้ขนาดนั้นแล้วเรายังอยากจะได้อะไรอีกล่ะ?" อ.ทวีไทย กล่าว
อย่างไรตาม อ.ทวีไทย ได้กล่าวว่า ยินดีเปิดให้ประชาชน ผู้สนใจที่เข้าชมบ้านจักรยาน แต่ก็อยากให้มาดูแล้วรู้จักคุณค่าของเก่าโบราณเหล่านี้ด้วย
"การมาบ้านจักรยาน สิ่งที่ได้คือ คุณจะได้ใจ คุณอยากเข้าห้องน้ำห้องท่าที่ไหน คุณก็เข้าได้ กินน้ำกินท่าเสร็จก็มาทิ้งขยะไว้ ผมเขียนบอกไว้ ผมไม่รับบริจาคนะ แต่การมาบ้านคนอื่นก็เกรงใจเจ้าบ้านบ้างเท่านั้นเอง บางคนก็มาขโมยของก็มี ถ้าจับได้ผมก็ถามว่าถ้าขโมยไปแล้วคุณมีความสุขไหม? เวลามากดออดเรียกผมก็รอนิดนึง เผื่อผมทำธุระอยู่ไม่ต้องกดย้ำก็ได้ สุนัขที่เลี้ยงไว้มันเปิดไม่เป็นนะ เป็นการพูดการคุยว่า คนเรานั้นต้องมีการเกรงใจซึ่งกันและกันไม่ว่าจะอยู่ไหนสังคมไหน ก็ตามแต่ ถึงจะอยู่ร่วมกันได้"
นอกจากนี้ อ.ทวีไทย ยังได้กล่าวถึงปรัชญาการดำรงชีวิต ว่า อาจารย์เรียนด้านจิตรกรรม ในสมัยนั้นเป็นคนเดียวที่ไม่กินเหล้า และไม่สูบบุหรี่ และก็มีคนบอกว่าแปลก แต่อาจารย์กลับมองว่าความจริงแล้วมันไม่แปลก ก็มีแค่กินกับไม่กิน มันก็ไม่เดือดร้อนทั้ง 2 แบบ และอีกอย่างอาจารย์เป็นคนที่ไม่มีเพื่อน ถึงแม้ผลงานนับล้านของอาจารย์จะเป็นที่รู้จักทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ แต่อาจารย์ก็ไม่มีเพื่อน . . . ถ้าเพื่อนก็เเค่สนุก เที่ยว สังสรรค์ ซึ่งมันควรจะลึกซึ้งกว่านั้น บางคนที่งานเลี้ยงรุ่น อยากทำเสาธงเป็นที่ระลึก วันหนึ่งเสาธงมันก็ขึ้นสนิม พังลง และถูกเหยียบย่ำในที่สุด สู้เอาทุนตรงนั้นมาพัฒนามนุษย์ไม่ดีกว่าหรือ?
อ.ทวีไทย ยังกล่าวว่า อาจารย์เรียนงานด้านศิลปะเพราะคิดว่าตัวเองโง่ อาจารย์เคยเรียนภาษาผิด 6 คำ โดนตีไป 8 ที ก็อายเพื่อน ก็ไปเรียนเพาะช่างแล้วไปศิลปากร พอขึ้นปี 2 เลยรู้ว่าตัวเองไม่โง่แล้ว ได้เป็นหัวหน้าได้ทำหลายๆ อย่าง ขายรูปได้เป็นหมื่นในขณะที่บางคนขายได้บ้างไม่ได้บ้าง เลี้ยงตัวเองได้ เคยเสียค่าเทอมปีแรกที่เหลือก็ได้ทุนตลอด จนได้เกียรตินิยม เป็นอาจารย์จนกลายมาเป็นเจ้าของกิจการเครื่องปั้นดินเผา ทำจนไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้แล้ว
"โดยธรรมชาติของมนุษย์เราทำลายตัวเองในขณะที่สร้างความเจริญไปพร้อมๆ กัน เรามีชีวิต กิน และนอน ก็ยังต้องเสพ เรากินเราเที่ยวเราไปสังสรรค์ โดยบอกว่านั่นคืองานอดิเรก มันคือความบันเทิงใจ ถ้าสะสมคริสตัล ก็ต้องเป็นภาระทำพินัยกรรม มีคอนโด ก็ต้องดูว่ายกให้ใครมันเป็นภาระ มันอาจจะเกิดความไม่ยุติ มันก็เกิดทุกข์ ผมก็สะสมในสิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดทุกข์ ผมสะสมยาหม่องก็ไม่มีใครมาทุกข์กับผม ผมเก็บสุข สุขในแบบของผม การสะสมจักรยานจึงไม่ใช่แรงบันดาลใจ มันไม่สมบูรณ์แบบพอ มันคือความโลภ ตัณหา ต้องการจะมี" และนี่คือ คำพูดที่ตรงไปตรงมา คำถามที่ไร้คำตอบแบบตามตรง และคำตอบที่หลีกเลี่ยงคำถาม นั้นกลับกลายเป็นเสน่ห์ และสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นกบฎทางความคิด ของ อ.ทวีไทย บริบูรณ์ ได้เป็นอย่างดี
อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้อาจารย์เคยไปสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัย ไป 11 โมง นักศึกษาไปกินข้าวเข้าเรียนบ่าย 2 นั่งง่วงไปหาวไปเล่นไป อาจารย์ก็เลยบอกว่าต่อไปนี้ถ้าอยากได้ความรู้ต้องมาหาพระฤาษีที่ถ้ำแล้วล่ะ พระฤาษีไม่ไปหาเเล้ว . . . ความเพียรมันทำให้เราฉลาดได้ ลบข้อด้อยของพัฒนาการทางความคิดได้ เราไม่เก่งแต่เราเป็นคนเรียนดี มันต้องเตรียมการเตรียมตัวเองตลอด ผมเป็นเจ้าของกิจการที่ไปถึงก่อนคนงานและกลับหลังคนงานตลอด ตอนที่ไปทำที่สวนผึ้งเวลาผมไปถึงทหารเพิ่งตื่นมาเเปรงฟันกันอยู่เลย มันคือการปรุงตัวเราให้ดีเพื่อเตรียมทำในสิ่งที่ดี
พร้อมกันนี้ อ.ทวีไทย ยังกล่าวอีกว่า . . ."เคยมีพระมาถามผมว่า อะไรคือสิ่งที่วิเศษที่สุด ผมไม่มีหรอก ถ้าพระท่านมีสิ่งวิเศษท่านก็มีทุกข์ มีพระสมเด็จท่านเดินไปก็ถูกทุบแย่งพระไป ผมไม่มีพระสมเด็จผมก็ไม่ต้องทุกข์อะไร"
อ.ทวีไทย ยังมองว่า เวลา คือ สิ่งที่มนุษย์ที่เกิดมาทุกคนได้รับอย่างเท่าเทียมกัน บางคนอ้างว่าตัวเองไม่มีเวลาแล้วทำไมมนุษย์บางคนเค้าสร้างสรรค์งานให้โลกได้ เค้าร่ำรวยได้อย่างอุตสาหะ คนที่อ้างว่าไม่มีเวลาต้องทบทวนตัวเองว่ามัวทำอะไรอยู่ ทุกคนมีความยึดติดทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะเข้าใจมันแค่ไหน ถ้ายังไม่เข้าใจสิ่งที่เรายึดติดแล้ว เราก็งมงายอยู่ ณ ที่ตรงนั้นล่ะออกไปไหนไม่ได้ จนเวลาที่ได้รับมาเท่ากันนั้นหมดไป
นอกจากนี้ อ.ทวีไทย ให้มุมมองเกี่ยวกับความทุกข์ - สุขของมนุษย์ไว้ว่า "คนเป็นทุกข์ความจริงไม่ได้ทุกข์หรอก แค่สุขน้อยเกินไป แค่ไม่พอสุขเท่านั้นเอง เราบ่นอ้วนจังเลย แต่ก็ยังตะบี้ตะบันกินขาหมูมันทุกวัน มันก็เราทำเองทั้งนั้น เพียงเท่าที่พอก็พอแล้ว"
ความสุขทางกาย และทางใจ ล้วนเป็นสิ่งที่คนต่างพากันไขว่คว้า แต่สำหรับอาจารย์ทวีไทย การเลือกที่จะใช้ชีวิตในแบบที่ตนเองต้องการ เลือกที่จะมีความสุขทางความคิด และเลือกที่จะเก็บความสุข คงความทุกข์ไว้ให้น้อยที่สุด ถือเป็นกำไรชีวิตของปราชญ์แห่งบ้านจักรยานไทยคนนี้แล้ว
ผลงานที่สำคัญของ อ.ทวีไทย บริบูรณ์
กระเบื้องเคลือบองค์พระปฐมเจดีย์ จ. นครปฐม ปี พ.ศ. 2522
กระเบื้องภาพผนัง ธนาคารกรุงเทพ สำนักงานใหญ่ สาขาลอนดอน สิงคโปร์ โตเกียว กระเบื้องปูผนัง ธนาคารกรุงเทพ ต่างจังหวัด 29 สาขา
กระเบื้องภาพผนัง ธนาคารไทยพาณิชย์ สำนักงานใหญ่
กระเบื้องภาพผนัง ธนาคารสหธนาคาร ธนาคารสหมาลยัน
ซ่อมแซมยักษ์วัดพระแก้ว 11 ตน ด้วยกระเบื้องประดับทั้งหมด
ซ่อมแซมปราสาทพระเทพบิดร และพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท
ทำกระเบื้องหน้าวัดเฉลิมพระเกียรติ จ. นนทบุรี
ทำกระเบื้องหน้าศาลหลักเมือง กรุงเทพฯ
งานกระเบื้องรอบองค์พระพุทธมณฑล จ. นครปฐม
เจดีย์วัดโพธิ์องค์ใหญ่ 5 องค์ และองค์เล็ก 1 องค์
ผลิตงานเครื่องปั้นที่เป็นลักษณะปูนปั้นส่งออกต่างประเทศรวมทั้งงาน Dolomite เป็นโรงงานแห่งแรกในเมืองไทย 2529-2536
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
