เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก Youtube.com โพสต์โดย LadyBimbettes , รายการคนค้นฅน
หากใครมีโอกาสได้เดินทางไปยังตลาดเชียงของ จังหวัดเชียงราย อาจจะเคยพบกับผู้ชายวัยเกือบ 50 ปีคนหนึ่ง ที่สวมหมวก ใส่เสื้อทหาร สะพายกระเป๋า 2 ใบ มาพร้อมกับเหล็กเส้นยาวกว่า 2 เมตร อีก 2 เส้น ที่เขาจินตนาการว่าเป็นใบพัดเฮลิคอปเตอร์ ผู้ชายคนนี้เป็นที่รู้จักไปทั่วตลาดเชียงของ แม้เขาจะถูกชาวบ้านเรียกว่า "ผีบ้า" แต่ "ผีบ้า" คนนี้ ก็มีดีที่จะทำให้ทุกคนรัก และยอมรับเขา ลองไปสัมผัสชีวิต "เฉลิม มาบุตร" ชายบ้าผู้อยู่ในโลกไร้กาลเวลา ผ่านรายการคนค้นฅนกันค่ะ
ทุก ๆ เช้า เสียงหัวเราะของ "เหลิม เชียงของ" ที่เดินไปตามเส้นทางที่จะไปตลาดเชียงของ กลายเป็นเสียงคุ้นเคยของชาวบ้านในละแวกนั้นไปเสียแล้ว ทุกคนจดจำภาพของเหลิมได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเหล็กเส้นยาวกว่า 2 เมตร 2 อัน ที่อยู่มือชายผู้นี้ เขาบอกว่า เปรียบเสมือนเฮลิคอปเตอร์ ซึ่งเป็นพาหนะส่วนตัวของเขา ใช้ประโยชน์ได้ทั้งการเดินทางและไว้ไล่สุนัขได้ด้วย
ชาวบ้าน พ่อค้า แม่ค้า ในตลาดเชียงของ ไม่มีใครไม่รู้จักเหลิม ทุกคนต่างยกให้เขาเป็นสัญลักษณ์ของตลาดเชียงของไปแล้ว เพราะแม้จะเป็นคนบ้า แต่ก็น่ารัก และไม่มีพิษมีภัยต่อใคร จึงไม่แปลกใจที่เหลิมจะเป็นที่รักของคนแถวนี้ ทุก ๆ เช้า เหลิมจะมาช่วยงานพ่อค้าแม่ค้าที่ตลาดแห่งหนึ่ง ก่อนจะกลับบ้านในช่วงเย็น ๆ แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่มีใครในตลาดรู้ว่า เหลิม เป็นลูกเต้าเหล่าใคร และบ้านอยู่ที่ไหน
ถ้าหากได้ติดตามเหลิมกลับบ้าน ก็จะรู้ว่า บ้านของเขาอยู่ในหมู่บ้านซาวา ตำบลบุญเรือง ซึ่งห่างจากตัวอำเภอเชียงของ ประมาณ 30 กิโลเมตร บ้านของเหลิมเป็นเพียงบ้านหลังเล็ก ๆ สภาพซอมซ่อ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก หรือเครื่องมือใด ๆ มีแต่เพียงอุปกรณ์ประกอบอาหาร ห้องน้ำ และยังมีชายชราวัยเกือบ 70 ปี ที่ชื่อว่า "ลุงเสา" ซึ่งมีอาการทางประสาท อาศัยอยู่ด้วยกัน
กิจวัตรประจำวันของเหลิมก็คือ จะตื่นนอนประมาณตี 4 จากนั้น ก็จะเก็บผ้าห่มใส่กระเป๋าสะพายหลัง และแต่งชุดประจำตัว พร้อมถือเหล็กเส้น 2 อัน เดินทางไปตลาดเชียงของ ซึ่งระหว่างทาง เหลิมก็จะแวะเข้าไปขอตังค์ใช้จากบ้านน้าชายแท้ ๆ ด้วย ก่อนจะเดินเท้าไปตามทางพร้อมกับควงเหล็กเส้น 2 อันไปตลอดทาง ราวกับกำลังโดยสารอยู่บนเฮลิคอปเตอร์
เวลาผ่านไปชั่วโมงเศษ ๆ การเดินทางของเหลิมยังไปไม่ถึงไหน เพราะเจ้าตัวเดินวนไปเวียนมารอบหมู่บ้านกับระยะทางเพียงแค่ไม่กี่ร้อยเมตร เดินไปเรื่อย ๆ พลางหัวเราะอย่างมีความสุข ก่อนจะโบกรถที่แล่นผ่านขอติดไปลงตามจุดหมายต่าง ๆ ซึ่งส่วนใหญ่รถทุกคันที่แล่นผ่านก็จะรับเหลิมไปด้วย เพราะเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตากันดี พอลงรถก็ยังแวะซื้อขนม แล้วไปนั่งรอรถโดยสารประจำทาง เพื่อจะไปตลาดเชียงของ แล้วเริ่มต้นประจำการทำงานเหมือนทุก ๆ วัน
หน้าที่ของเหลิมที่ตลาดเชียงของก็คือ การช่วยงานพ่อค้าแม่ค้าตามแต่ใครจะไหว้วาน ไม่ว่าจะช่วยตักน้ำ ยกของ ทิ้งขยะ แม้แต่การไปซื้อของ ซื้อลอตเตอรี่ (ที่แม่ค้ากระซิบบอกว่า ใบที่เหลิมจับให้มักจะถูกรางวัลบ่อย ๆ เสียด้วย) แลกกับค่าตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ 1 บาท 2 บาท 5 บาท 10 บาท ตามแต่ที่คนจะหยิบยื่นให้ บ่อยครั้งที่เหลิมนำเงินที่ได้รับมาไปซื้อขนม น้ำ อาหาร มาแจกจ่ายให้แม่ค้าในตลาดเชียงของ ส่วนแม่ค้าเมื่อเห็นเหลิมมีน้ำใจ ก็มักจะแบ่งผัก แบ่งปลา อาหารอื่น ๆ ให้เหลิมกลับไปกินที่บ้านเหมือนกัน เรียกว่าทั้งเหลิมและแม่ค้าในตลาดเชียงของต่างช่วยเหลือเกื้อกูลกันเป็นอย่างดี
พ่อค้า แม่ค้า และชาวบ้านทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เหลิมเป็นคนจริงใจ นิสัยดี มีน้ำใจ ไม่เคยลักเล็กขโมยน้อย แม้ตัวเหลิมจะดูสติไม่สมประกอบ แต่เป็นคนขยันทำงาน รู้จักทำมาหากิน ไม่เคยทำตัวเป็นภาระใคร ตรงกันข้าม เหลิมกลับทำตัวเองให้มีประโยชน์ อย่างนอกจากจะช่วยงานแม่ค้าแล้ว เหลิมยังเข้าไปช่วยงานบุญที่วัด และงานศพตามบ้านต่าง ๆ ด้วย
เมื่อตกบ่าย ได้เวลาเลิกงาน เหลิมจะหอบข้าวของของตัวเองวิ่งขึ้นไปนั่งเบาะประจำตัวท้ายรถโดยสารประจำทาง ซึ่งคนขับรถก็ไม่ได้เก็บเงินเขา กระทั่งถึงที่หมายปลายทาง เหลิมจะแวะร้านค้าก่อน เพื่อขอข้าวกลับไปทำอาหารกินที่บ้านกับ "ลุงเสา" ชายที่ เหลิม เรียกว่า "พ่อ" พร้อมกับขอเทียนไทไปจุดให้แสงสว่างในตอนกลางคืน
บ้านเล็ก ๆ หลังนี้ เป็นบ้านที่เทศบาลให้งบประมาณ และเพื่อนบ้านมาลงแรงกันช่วยสร้างให้ เพื่อให้ลุงเสาซึ่งแยกตัวออกมาจากบ้านลูก ๆ ได้อยู่อาศัย เนื่องจากเมื่อก่อนลุงเสามีอาการทางประสาทอย่างรุนแรงถึงกับคลั่ง แต่ปัจจุบันลุงเสาอาการดีขึ้นมาก และไม่ทำร้ายใครแล้ว จากนั้นไม่นาน เหลิมก็กลายเป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของบ้านหลังเล็กแห่งนี้ โดยที่เพื่อนบ้านก็ไม่ทราบว่า ทั้งสองคนโคจรมาพบกันได้อย่างไร แต่ที่รู้ก็คือ พวกเขาสามารถคุยกันรู้เรื่องในภาษาที่ไม่มีใครฟังเข้าใจได้ และเรียกพ่อลูกกันจนติดปาก
ไม่น่าเชื่อว่า ความสัมพันธ์ของ "พ่อ-ลูก" ต่างสายเลือดคู่นี้ จะกลายเป็นความผูกพันที่ใครเห็นก็ต้องประทับใจ เพราะทุกวันที่ออกไปทำงาน เหลิมก็ไม่ลืมที่จะหากับข้าวมาฝากพ่อ และยังนำเงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของเขาให้พ่อติดตัวไว้ นอกจากนี้ ก่อนจะนอนทุกวัน เหลิมจะเข้าไปหอมแก้มพ่อด้วยความรัก แล้วจึงจะแยกย้ายกันเข้านอน ก่อนจะเริ่มต้นเช้าวันใหม่อีกครั้งด้วยกิจวัตรประจำวันเหมือนเช่นเดิมทุก ๆ วัน
การปรากฏตัวทุกครั้งของ "เฉลิม มาบุตร" คนดังแห่งอำเภอเล็ก ๆ ในจังหวัดเชียงรายคนนี้ สามารถสร้างรอยยิ้ม และความสุขให้กับผู้ที่พบเห็นได้มีอารมณ์ดีเสมอ แม้ว่าเขาจะถูกคนมองว่า เป็นผู้ชายบ้า ๆ บอ ๆ แต่ในความบ้า ๆ บอ ๆ ของเฉลิม ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่เขาสามารถทำประโยชน์ให้ผู้คนในสังคมเล็ก ๆ แห่งนี้ได้ โดยไม่เบียดเบียนใคร
เหลิม เชียงของ ชายผู้เปี่ยมสุขในโลกไร้กาลเวลา ใน รายการ คนค้นฅน
