เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก ดร.ปลอดประสพ สุรัสวดี
ปลอดประสพ แนะ 9 ข้อใช้ชีวิตยามม็อบปิดกรุง ชี้อย่าไปตกใจและตื่นเต้นให้ราคากับคนอันธพาล เพราะเป็นเพียงแค่คำขู่ บอก วันนี้ที่ว่าแน่ วันหน้าอย่าหนีละกัน
วานนี้ (3 มกราคม 2557) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่เฟซบุ๊ก ดร.ปลอดประสพ สุรัสวดี ของ นายปลอดประสพ สุรัสวดี รองนายกรัฐมนตรี ได้โพสต์ข้อความ แนะนำประชาชนในการใช้ชีวิตในช่วงการปิดกรุงเทพฯ ของกลุ่ม กปปส. ดังนี้..
เราจะอยู่ยามกรุง (เทพ) ปิด ได้อย่างไร ?
พระมหากษัตริย์เจ้าทรงสถาปนากรุงเทพฯ เป็นราชธานี มีไว้เพื่อให้ราษฎรชายหญิงแก่เฒ่าเด็กเล็กอยู่อาศัยแลทำกินให้เป็นสุขและเป็นที่เชิดหน้าชูตาแก่สยามประเทศ
บัดนี้ มีโจรถ่อย (หน้าดำเสียด้วย) มาใช้กำลังประทุษร้ายปิดล้อมกวนเมือง พี่น้องครับ ผมคงไม่ต้องแนะนำว่าต้องต่อต้านยับยั้งนะครับ ผมคิดว่าเราต้องพิสูจน์ให้มันเห็นว่า เราสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยความอดทนและมีศักดิ์ศรี ผมจึงขอแนะนำ (แบบประชดนะ แต่ทำจริงก็ได้) ดังนี้
1. เขาปิดกั้นถนน เราก็เดินแทน (อย่างองอาจ) 2. เขาปิดสถานที่ราชการและออฟฟิศ เราก็ทำงานที่บ้าน และส่ง SMS E-MAIL LINE IG FaceBook ให้มันรู้กันไปว่าจะมาปิดกั้นเราสื่อสารไม่ได้ (Technology ครับ) ไม่เต่าล้านปีเหมือนพวกคุณ (มึง) 3. เขาปิดสถานีวิทยุหรือ TV เราก็ดูช่องอื่นเสีย (ยกเว้นช่องที่สนับสนุนการเดินขบวน) 4. เขาปิดตลาดและปิดร้านอาหารเราก็ไปซื้อที่อื่นเสียก็หมดเรื่อง 5. เขาปิดโรงเรียนเราก็สอนลูกหลานอยู่ที่บ้าน (พ่อแม่คือครูลูกคนแรกของลูก) 6. เขาขู่จะปิดน้ำตัดไฟ เราก็หาน้ำสำรองพอรับประทาน (แต่อย่าซื้อยี่ห้อที่สนับสนุนม็อบนะ) และหาเทียนไขใช้ยามค่ำคืน หากมีสตางค์หน่อยก็หาเครื่องปั่นไฟไว้ใช้เสียเลย แต่ผมว่ามันไม่กล้าหรอกเพราะมันก็จะเดือดร้อนเหมือนกัน 7. เขาขู่จะปิดสนามบิน สถานีรถไฟ สถานีขนส่ง เราจะไปกลัวทำไม ก็อย่าไปไหนเสียสักพักก็หมดเรื่อง แต่ผมก็ว่ามันไม่กล้าหรอก เพราะข้อหาผู้ก่อการร้ายมันหนักเอาการอยู่ 8. เขาขู่ (ฟ่อ ๆ ) ว่าจะปิดล้อมบุกบ้านนายกฯ และรัฐมนตรี ผมว่าอย่าทำเลยติดคุกเปล่า ๆ เพราะเป็นอาคารบ้านเรือนส่วนบุคคล (ที่สำคัญก็คือพวกผมไม่อยู่บ้านครับ และอาจจะมีบางบ้านที่ดุ ๆ จะยิงเอา) 9. เขาวางแผนจะปิดถนนถึง 20 แยก เราก็อย่าไปแยกนั้น ๆ แต่ไปแยกอื่น ๆ แทน มันจะไปมีปัญหาอะไร (การจราจรเดี๋ยวนี้เค้าเป็นโครงข่ายครับ พวกผมไม่เซ่อหรอกครับ)ที่ผมพยายามเขียนมาตั้งเยอะนี้ ก็เพื่อจะสื่อว่าอย่าไปตกใจกลัว อย่าไปตื่นเต้นให้ราคา มันเป็นแค่คำขู่ของคนพาลสันดานหยาบเท่านั้น มันจะไปได้กี่น้ำ คนผิดมันต้องผิด กฎหมายขื่อแปบ้านเมืองต้องมี มิเช่นนั้นฆ่ากันไปแล้วไม่เหลือจนทุกวันนี้หรอก
ไอ้วันนี้ที่ว่าแน่ ๆ วันหน้าอย่าหนีนะ อย่ามาขอให้ยกโทษ อย่ามาขอความกรุณาเป็นอันขาด โทษของพวกคุณมันหนักหนาสาหัสนักรู้ตัวหรือเปล่า (โว้ย)
ผม (กู) เกิดมากว่าครึ่งศตวรรษแล้ว ไม่เคยเจอแบบนี้ นี่มันเมืองอะไร (ว่ะ) ขอโทษมีอารมณ์จริง ๆ
