เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก นิตยสาร ฅ คน ฉบับที่ 41 เดือนมีนาคม พ.ศ.2552
ถ้าให้ลองนึกถึงเจ้าหญิงสักหนึ่งองค์ เชื่อว่าในจินตนาการหลายคนคงวาดภาพของหญิงสาวสวยสง่า ในชุดราตรียาว มีคนคอยโอบล้อมดูแล มีองครักษ์ คอยอารักขา มีราชรถมาเกย อะไรทำนองนั้น...
แต่เจ้าหญิงที่เราอยากให้รู้จักวันนี้ เธอไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยาย แต่เป็นเจ้าหญิงในการใช้ชีวิตที่คนรอบข้างรู้จักเธอในชื่อ "พอลล่า" หรือชื่อจริงว่า "รอยะห์ รังสิมันต์" ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ชีวิตต้องพลิกผันจากคนปกติ แต่วันนี้ต้องนั่งอยู่บนรถเข็น ผู้หญิงที่ ณ วันนี้ที่อาจดูอัปลักษณ์จนได้ฉายา "เจ้าหญิงกบ" แต่เธอก็ยอมรับมันและยังยิ้มได้ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอเคยเป็นผู้หญิงสวย แต่วันนี้กลับเป็นผู้หญิงที่ต้องทนกับคำพูดไม่ดีของคนรอบข้างทั้งสนิท และคนที่รู้จักเพียงผิวเผิน แต่วันนี้เธอยังยืนหยัดอยู่ได้ด้วยตัวเองอย่างมีเกียรติและมีสุข
รอยะห์ รังสิมันต์ ในวัยสี่สิบกว่าๆ เธอป่วยเป็นโรคไตมากว่า 13 ปีแล้ว หลังจากปี 2539 ชีวิตของผู้หญิงที่กำลังสนุกกับการทำงานที่รัก และการพบปะผู้คน ในอาชีพแมวมอง โดยร่วมเป็นหุ้นส่วนเปิดบริษัท โมเดลลิ่ง ที่เธอใฝ่ฝัน มีชีวิตหรูหราที่รู้จักแต่ของแบรนด์เนม ทว่าขณะนั้นกลับเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ชีวิตพลิกผัน เมื่ออาการป่วยด้วยโรคไตที่แฝงตัวเริ่มปรากฎชัด โดยรอยะห์มีอาการตัวบวม เกิดอาการวูบแล้วฟุบลงไปขณะทำงาน สมองไม่รับรู้ แต่เธอก็สามารถต่อสู้วิกฤตครั้งนั้นในห้องไอซียูมาได้ ทั้งที่หมอระบุว่า ไตของเธอเหลือทำงานได้เพียง 10 เปอร์เซ็นต์!!
เล่าย้อนกลับไปในวัยเด็กของรอยะห์ เธอเกิดมาในครอบครัวมุสลิมครอบครัวใหญ่อาศัยอยู่ย่านตรอกมัสยิดบ้านสมเด็จ ครั้นเมื่อเรียนจบระดับปวช. รอยะห์เข้าทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวแผนกเร่งรัดหนี้สินขององค์การโทรศัพท์ด้วยการฝากฝังของน้า แต่ก็ทำได้ไม่นาน เพราะเธอมีความฝันอยู่ในโลกแห่งความงามและมายา เมื่อมีช่องทางรอยะห์จึงไปขอทำงานกับพ่อเพื่อนที่เป็นเจ้าของสตูดิโอภาพนิ่ง โดยรับหน้าที่ในการช่วยประสานงาน ติดต่อนักแสดง และอื่นๆ อีกสารพัดของงานสตูดิโอ แม้จะได้เงินเดือนน้อยนิด แต่ความสุขที่ได้เข้าใกล้ทางฝันของตัวเองนั้น รอยะห์บอกว่ามันก็คุ้มเหลือแสน
เมื่อก้าวเข้าสู่วงการโมเดลลิ่ง ทุกคนจะรู้จัก รอยะห์ ในนามว่า พอลล่า เธอตั้งหน้าตั้งตาทำงานหนักจนเชี่ยวชาญช่ำชอง เป็นที่เลื่องลือจนโมเดลลิ่งหลายค่ายอยากได้ตัวมาร่วมงาน แต่ด้วยโชคชะตาฟ้ากำหนด หลังเป็นลูกจ้างมา 8 ปี พอลล่า ก็มีโอกาสเปิดบริษัทของตัวเอง โดยร่วมเป็นหุ้นส่วนสร้าง "อิน โมเดลลิ่ง" ขึ้น และฟันฝ่ากับมันมา 15 ปีก่อนปิดตัวลง ด้วยอาการป่วยที่เธอก็ยากจะยื้อ
โดยเมื่อห้าหกปีก่อน พอลล่าต้องเข้ารับการผ่าตัดต่อมพาราไธรอยด์ ถึง 2 ครั้ง ใน 2 เดือน และเจาะเลือดตรวจทุกๆ 3 เดือนต่อเนื่องมาอีกหลายปี อันเกิดจากการละเลยการดูแลร่างกายทั้งที่ป่วยเป็นโรคไตเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ฮอร์โมนพาราธอร์โมนจากต่อมพาราไธรอยด์ ที่ทำหน้าที่รักษาสมดุลของแคลเซียม และฟอสฟอรัสในร่างกายเกิดความผิดปกติ และยังส่งผลถึงใบหน้าและร่างกาย ทำให้จากหญิงสาวร่างเล็ก หน้าตาดี ตากลมโต ปากอิ่ม หน้าผากค่อยๆ ยื่นง้ำออกมา เหงือกบวมจนดันปากยื่นออกมาเหมือนพญาครุฑ เพดานปากทรุด ตาโปน หน้าตาเริ่มเปลี่ยนไปจนยากจะยอมรับ
"กินข้าวคำนึง ติดคอแทบตาย พูดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง มันอู้อี้อ้อแอ้ แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะ ถ้าตอนผ่าตัดครั้งที่ 2 สภาพแย่กว่านี้อีก" พอลล่าเล่าถึงการผ่าตัดครั้งที่ 2 ที่แม้ว่าหน้าเข้ารูปมากขึ้น แต่ดูเหมือนว่าตัวจะหดเล็กลงจากเคยสูง 155 ตอนนี้ความสูงหายไป 20 เซนติเมตร
ปัจจุบันพอลล่าเดินไม่ได้มาเป็นปีที่ 4 แล้ว เธอเป็นที่รู้จักดีที่ชั้น 7 ตึกกัลยาณิวัฒนา โรงพยาบาลสงฆ์ เนื่องจากต้องเดินทางไปมาเพื่อฟอกเลือดทุกๆ วันเสาร์กับวันอังคาร สัปดาห์ละ 2 วัน ซึ่งทุกครั้งที่ไปจะใช้เวลานานกว่า 5 ชั่วโมง แม้จะเป็นช่วงเวลานาน แต่นั่นคงไม่ทรมานเท่ากับเวลาที่เธอต้องลุ้นแท็กซี่เพื่อกลับบ้านหลังเสร็จสิ้นการบำบัด
"แก๊สจะหมดแล้ว ไปไม่ได้หรอก" ...ประโยคคลาสสิคคุ้นหู ที่เหล่าแท็กซี่เมืองกรุงใช้เพื่อปฏิเสธเธอ บ่อยครั้งที่พอลล่าต้องนั่งกินข้าวรอข้างป้อมยามทางเข้าโรงพยาบาล เพื่อร้องขอให้ รปภ.ไปเรียกแท็กซี่ให้
"ตาลุงขับแท็กซี่คนนั้น พอหมดทางเลี่ยงต้องยอมรับเราขึ้นรถ เอารถเข็นขึ้นท้ายเสร็จก็ไม่พูดไม่จา หน้าตาเครียด หงุดหงิดตลอดทางจนถึงบ้าน พอจอดรถได้ ก็ลงมายกรถเข็นโยนโครม ล้อชี้ฟ้า แล้วออกรถไปเลย" นี่เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งที่พอลล่าเล่าถึง
แม้ในยามที่ป่วยจนไม่สามารถเดินเหินได้เอง แต่เจ้าหญิงอย่างพอลล่าก็ไม่ได้ท้อแท้ในชีวิต เธอบอกว่าการมีชีวิตยังเป็นเรื่องสนุก โดยหลังจากที่พักฟื้นร่างกายจนกระทั่งพอทำงานไหว พอลล่าหันมาเปิดร้านชำ 24 ชั่วโมง ชื่อ หะริส มินิมาร์ท ชื่อนี้ถูกตั้งโดยชื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของเธอ แต่เธอก็ทำอยู่ได้ไม่นาน เพราะของในร้านถูกขโมยมากเสียจนเจ๊ง พอลล่าก็ยังไม่ลดละหันมาทำแซนด์วิชโดยอาศัยไปฝากขายตามร้านขนม ซึ่งจะนำใส่ตะกร้าไปส่งในวันที่เธอต้องเดินทางไปฟอกไต ส่วนกำไรที่ได้จากการขายขนมหลังหักค่าใช้จ่ายที่จำเป็น เธอจะใช้ไปกับการพาเด็กๆ ที่คอยช่วยเหลือห้อมล้อมอยู่ข้างกายประดุจดังองครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิงไปเดินเที่ยวห้างด้วยกันอยู่บ่อยๆ
...ทั้งหมดนี้อาจเป็นสัญญาณหนึ่งที่แสดงถึงความไม่ท้อถอยในการใช้ชีวิตที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนี้ . . . "เจ้าหญิงพอลล่า" หรือ "รอยะห์ รังสิมันต์" แล้วคุณล่ะ แข็งแกร่งได้เท่านี้กันไหม
คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก 
นิตยสาร ฅ คน ฉบับที่ 40 เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2552
แนะนำเนื้อหาในนิตยสาร ฅ คน ฉบับที่ 40 เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2552
เรื่องจากปก ฉันเกิดมาเพื่อเป็นเจ้าหญิง
- ผู้หญิงที่คล่องแคล่วคนหนึ่ง สูญเสียความงาม สูญเสียงานที่รัก สูญเสียโลกใบที่เคยมีอิสระ เพื่อก้าวขึ้นชั้นมาเป็นเจ้าหญิง เจ้าหญิงในแบบของเธอ เขี่ยเจ้าหญิงทั้งหมดที่คุณเคยรู้จักให้ตกกระป๋อง สัมภาษณ์พิเศษ นิธิ เอียวศรีวงศ์ คนชั้นกลางในสงครามประชาชน
- คุณคือผู้กำชัยชนะของการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในทุกหัวระแหง เพียงแค่เชื่อมโยงมันให้ได้กับชีวิตในเมืองของคุณเอง ที่แย่ก็คือ คนที่กุมชะตากรรมเหล่านี้ ไม่อยากจะรับรู้ และเข้าใจมันจริงๆ สกู๊ปพิเศษ ซีเอสอาร์
- พูดกันมากอย่างคล่องปาก แต่ถึงที่สุดแล้ว อย่าลืมแก่นสาระแห่งคุณค่าที่แท้จริงของคำๆ นี้ คนสวยก็ฅน
- อย่ามองเป็นอื่น, แน่นอน คนไม่สวยทั้งหมดล้วนเป็นคนของเรา แต่...เหลือที่ไว้ให้คนสวยบ้าง ไม่ซื้อ ไม่ตาย ฉลาดไม่ซื้อ
- เซ็นชื่อรับเช็กสองพันบาทแล้ว ก่อนเอาไปถลุงตามนโยบายของรัฐบาล ฟังคนฉลาดซื้อเขาบอกเสียก่อนว่า ทำอย่างไรกับมันดี ถึงจะฉลาดซื้อสุดๆ
